از کوی حسین تا عرش خدا 🔹مولای من و شما اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام، وقتی دعای عرفه را خواندند، انتهایش این جمله را فرمودند: «لَا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَ، لَکَ الْمُلْکُ، وَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ.» بعد فرمودند: «یا رَبِّ، یا رَبِّ، یا رَبِّ...» به‌قدری این عبارت را تکرار کردند تا غروب شد. این را می‌گفتند و اشک می‌ریختند. 🔸متأسفانه این بُعد کربلا بین ما کم‌رنگ است؛ اصلاً اباعبدالله کسی نیست جز یک تابلوی بی‌نظیر برای خدا؛ اگر ما امام‌حسینی هستیم، رابطۀ ما با خدا باید همین‌‌طور باشد، یعنی همان‌طور که وقتی «یا حسین» می‌گوییم اشکمان جاری می‌شود، وقتی «یا رَبِّ» هم می‌گوییم باید اشکمان جاری شود؛ 🔹باید یک زمانی را ویژه برای خودِ خدا بگذاریم؛ نماز را نمی‌گویم، بیشتر از نماز. ولو یک‌ربع یا ۲۰ دقیقه قبل از نماز صبح بیدار شویم، زمانی را اختصاص بدهیم و بگوییم: «خدایا! تو کی هستی که این‌طور از امام‌حسین دلبری کرده‌ای! آن را به ما هم بفهمان.» برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ امام‌حسین علیه‌السلام راه رسیدن به خدا (ظهر عاشورا) 📅 ۶ مرداد ۱۴۰۲ 📍تهران #امام_حسین #خدا #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis