گر را مانند امارات و دُبی تبدیل به دریاچه بکند و رودخانه و دره های تهران را تبدیل به عشرتکده و محل عیاشی و تفریح مردم کند ، حد این مردم نهایتا همین پسر دله دزد هاشمی رفسنجانی و مسجدجامعی است که شب به شب آشغال های شان را با منت ببرند بوی گندش به نیاوران و خانه آقازاده ها نرسد همین: آری معمای قالیباف و سیسمونی بین المللی او همین است ، توده هایی که درفضای مجازی و پای این گوشی ها هستند باربران مجازی هستند نه متفکر و اندیشمند ، آنها پیام هایی که در اتاق های فکر ستاد قلهک و چهارراه استانبول و لندن و تل آویو ساخته میشود را این ور آن ور میبرند و کرایه باربری شان هم همان بیلاخی است که قدیم ها فحش بود اما امروز بجای لایک و یک چیز لذت بخش بهم تعارف میکنند اردشیرثابت ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ یادداشت ۱۴۳ کانال منافع ملی ایران