هدایت شده از جهاد تبیینJahaadtabyyn
⏪🔴 قرآن و ابنای اسرائیل ⏪ 🔴 27- به غضب الهی دچار شده اند! وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ (بقره/ 61)(1) ♦♦!! با توجه به معانی واژه «بائوا»،(2) بنی اسرائیل به دلیل گناهان بزرگی که مرتکب شده اند، قرین غضب خدا هستند! آیاتی از کلام الله، این قرانت را در دنیا و آخرت آشکارا بیان می کنند. کفر به آیات الهی، قتل پیامبران خدا و حسادت به آنان از جمله علل گرفتاری اینان به غضب خدای حکیم است.(3) یهودیان در تاریخ حیات جنایت آمیز خود «بسیاری از پیامبران را با روشهای گوناگون از قبیل سر بریدن، زنده در چاه انداختن، در دیگ جوشانیدن، سوزاندن و ... کشتند و غیر از آن، واسطه کشتن بسیاری از پیامبران به امر پادشاهان و به دست کفار و مشرکان گردیدند.»(4) به گواهی تاریخ، آخرین پیامبر خدا نیز از توطئه قتل مکاران یهود، در امان نبود.(5) پیامد این جنایات قساوت آمیز مستمر، گرفتاری در ابعادی گوناگون از غضب است(6) که یکی پس از دیگری آنها را فرو می گرفت و این همچنان ادامه دارد و چنانکه اشاره کردیم، «بازماندگان آنان، بعد از ظهور پیامبر اسلام(ص) همان روش نیاکان را در مورد این پیامبر(ص) ادامه دادند؛ یعنی نه تنها به آیین او کافر شدند، بلکه در برابر او به مبارزه برخاستند. این سبب شد که خشم و غضب تازه ای آنها را فراگیرد.»(7) 1- به خشم و غضب خداوند، گرفتار گشتند! 2- بنابر مشهور، یعنی: بازگشتند، قرین شدند، گرفتار گردیدند و استحقاق یافتند.(ر.ک. رازی، جمال الدین، شیخ ابوالفتوح، روح الجنان و روح الجنان، ج 1، تهران: کتاب فروشی اسلامیه، 1398ق، ص 207 و قرشی سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 6، چ دهم، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1367، ص 245 و زمخشری، محمود بن عمر بن محمد، تفسیر کشاف، ترجمه مسعود انصاری، ج 1، چاپ دوم، تهران: ققنوس، 1391، ص 182 3- ر.ک. بقره/ 61 و 85 و 90 و آل عمران/ 112 4- مکارم شیرازی، ناصر و محمد فقیهی رضایی، قرآن حکیم و شرح آیات منتخب، چ چهارم، تهران: تابان، 1387، ص 9 5- ر.ک. پیشوایی، مهدی، تاریخ اسلام، چ سی و پنجم، قم: دفتر نشر معارف، 1397، صص 247- 248 و آیتی، محمد ابراهیم، تاریخ پیامبر اسلام، به کوشش ابوالقاسم گرجی، چ چهارم، تهران: دانشگاه تهران، 1369، صص 364- 365 6- ر.ک. طالقانی، سید محمود، پرتوی از قرآن، ج 1، چ سوم، تهران: شرکت سهامی انتشار، 1356، ص 177 7- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 1، چ نوزدهم، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1363، ص 347 (إل یاسین)