#قسمت_سوم با حالت خاصی شروع کردم حرف زدن: آقا محمد .... محمد....راستش... من....من...‌ چیزه... یعنی من... من خسته ام.... خیلی خسته..... قبل از اینکه ادامه بدم انگار که منظورم رو اشتباه فهمیده باشه یه نگاهی بهم کرد و گفت: خوب نرگسی خانم، من چقدر بگم خودت رو توی خونه کمتر اذیت کن! واقعا این همه سابیدن و شستن برای خونه ای که فقط دو تا آدم زندگی می کنن زیاده! از پا و کمر می افتی و اینجوری خسته میشی... سرم رو به نشونه ی منظورم این نیست تکون دادم و گفتم: نه منظورم این نبود راستش ... اصلا بهتر برم سر اصل مطلب! محمد کمی صاف تر نشست و منتظر بود ببینه من چی می خوام بگم! یه کم استرس داشتم که خدا کنه بد برداشت نکنه! خدا کنه مخالفت نکنه! از شدت استرس طرح مسئله، قند توی دستهام مدام مثل یه مکعب می چرخید! یه نفس عمیق کشیدم و گفتم: راستش... از کار تو خسته شدم... از خستگی تو خسته شدم... از اینکه صبح میری شب بر میگردی خسته شدم.... از این شروع رویایی زندگی خسته شدم... بابا هنوز شش ماه اول زندگیمون تموم نشده ولی من خسته شدم متوجه میشی چقدر سخته! از اینکه اینهمه تلاش می کنی ولی بازم هشتمون گره نهمونه خسته شدم..... همینجور که من تند تند می گفتم رنگ صورت آقا محمد تغییر می کرد! معلوم بود توقع نداشت این حرفها رو بزنم! ولی این شروع حرفهای من بود باید تا آخرش می گفتم که فکر نکنه میخوام تحقیرش کنم بلکه بدونه من میخوام همراهش بشم ... رنگ چهرهاش کامل پریده بود! همینطور که از شدت استیصال دستش رو به صورتش می کشید خیلی اروم و با حالت شرمندگی گفت : نرگس حق داری میدونم... درست میگی... ببخش خانمم...یه روز درست میشه... هیچ حالی ثابت نیست اینم میگذره خانمم! خدا بزرگ.... ولی خودت بهتر میدونی چاره ای ندارم! درکم کن... همینجوری صبح میرم تا شب این وضعمونه! حالا قرار باشه دو ساعتم زودتر بیام طبیعتا خودت میدونی زندگیمون سخت تر از اینی هست میشه.... پریدم وسط حرفش و گفتم: نه محمد...! نه....! نمیگم زودتر بیا! میگم منم میخوام کار کنم! یه لحظه احساس کردم با شنیدن این جمله چشمهاش داره از حدقه میزنه بیرون! با تعجب و تن صدای مردونش که حکایت از ناراحتی هم داشت گفت: چی؟!!!!! میخوای کار کنی؟! یعنی اینقدر تحت فشار و سختی! همینطور که ناراحتی توی چهره اش بیداد میکرد با همون حال خیلی جدی گفت: نرگس بیشتر کار می کنم حتی شده شبها تا تو راحت تر باشی مطمئن باش... در همین حین هم بلند شد بره که دستش رو گرفتم... و گفتم: نه عزیزم! نه محمد جان! منظورم این نبود که بخاطر فشار سختی میخوام کار کنم! البته شاید این یه دلیلش باشه ولی دلیل اصلیم نیست!! من میگم میخوام همراهت باشم، اینجوری من هم کنارتم و دیگه اینقدر تنهایی زجرم نمیده، به علاوه ی اینکه منم دوست دارم توی این وضعيت اقتصادی یه کمکی کرده باشم ! منتظر واکنشش بودم... ولی محمد سکوت کرد.... دیدم خیلی طول کشید و هیچی نگفت! خودم دوباره شروع کردم تا راضیش کنم گفتم: نظرت چیه محمد ؟! باور کن به تست کردنش می ارزه! تازه مگه ما قرار نذاشتیم همراه هم باشیم... محمد... بخدااااا من دلم میسوزه این خستگیتو می بینم، اینجوری حداقل پا به پات میام یه کمکی میشم برات! دستش رو زد زیر چونش و خیره خیره بهم نگاه کرد! دیدم نخیررررر حرفی نمیزنه!!!!! آخرین حربه رو زدم و گفتم:محمددددددددد قبوله! جون نرگس....