چون انسان ذاتا عجول و لذت جو آفریده شده ... بخاطر همین نمیتونه نقد رو ول کنه و نسیه قبول کنه .... میگیری چی میگم ؟ هر کی بگه من وسوسه نمیشم و کلا به گناه کششی ندارم احتمالاجزو یکی از این دوتاست 1: این شخص یا تا ته خودسازی رو رفته و کال غرق لذت های عمیق خدایی شده 2 : یاکلا مریضه ...چون امکان نداره کسی وسوسه نشه...اگه کسی اینجا هست که میگه من کلا وسوسه نمیشم باید بره خودشو دکتر نشون بده...چون اصلا طبیعی نیست...چون آدم تا زمانی که تا ته خودسازیو نره همیشه وسوسه میشه...و این کاملا طبیعیه . دوست دارم بزرگ فکر کنی... من که میگم آدما حق دارن گناه کنن... چون خیلی لذیذه...خیلی هم روئه...خیلی هم دم دسته و ظاهر خیلی خوشگلی داره... هر انسانی با دیدن گناه وسوسه میشه... خب معلومه...آدم یهو کور و کر و خنگ میشه... بار ها منو تو گناه کردیم...مگه نه ؟ بیا با هم صادق باشیم. خدایی ما خودمون اینهمه گناه کردیم... خب چرا ؟ آ یا دلیلش همینایی که گفتم نبود ؟ قبول کن دیگه... گناه خیلی لذیذه و خیلی دم دسته... تازه ؟ با تالش خیلی کمم به دست میاد... ولی لعنتی یه بدی داره... اونم اینه که لذت گناه خیلی ساده از بین میره... یعنی لذتش خیلی زود به دست میادا...ولی خیلی راحتم از بین میره... درسته گناه خیلی ناز و خوشگله...و خیلی روئه و خیلی ساده به دست میاد ...اما لذتی که بهت میده آنی هستش و زیاد برات نمیمونه... و از همه بد تر اینه که از درون حالتو بهم میزنه... من اینو از خواهرا و برادرای گناهکار خودم در سایت زیاد پرسیدم...خخخ... همشون بر این عقیده بودن که گناهایی که میکردن لذتش سریع از بین میرفت و بعدش از درون از خودشون متنفر میشدن... بزرگترین بدی گناه همینه...وگرنه اگه لذتش دائمی بود و از درون حالمو بد نمیکرد من خودم شخصا دوست داشتم همیشه گناه کنم...واقعا میگم... ولی گناه لذتش موندگار نیست...از درونم حال آدمو بد میکنه.... یه جورایی ضعیفت میکنه... ولی خب... بازم این دلیل نمیشه که گناه لذیذ نباشه خخخخ هی میریم انجامش میدیم و کلا بعضی هامون به همون لذت آنی هم راضی هستیم... ولی تکرار مکررش بعد یک سال یا چند سال یه جوریمون میکنه... مثال اینجوری میشیم که : بهش عادت میکنیم و گرگ صفت میشیم و عین معتادا هی تکرارش میکنیم.بعد از مدتی هم دیگه زورمون بهش نمیرسه و مدام پشیمون میشیم اما دیگه بیرون اومدن ازش سخته.. بچه ها ؟ من گناه خاصی مد نظرم نیست... کلا همه گناه ها همچین ویژگی رو دارن... یه جورایی روح و فطرت ما هم گناه رو نمیپذیره...حالا این گناه هر چقدرم لذیذ باشه مهم نیست...مهم اینه که در انتها حالت از خودتو جد و آبادت بهم میخوره...میدونی چرا ؟ چون گول خوردی...گول ظاهر رو...گول تجسم های ذهنیتو که اومدی رو یه چیز گند و بد کلی شیرینی زدی و خودتو باهاش گول زدی... هه... البته حق داری...نمیخوام سرزنشت کنم...