محمد ایمانی در کیهان نوشت (همواره)، موج‌سواران و آشوب‌افکنانی را می‌توان رصد کرد که اعتراضات صنفی و اقتصادی را بهانه‌ای برای انتقام گرفتن از فرزندان مقاومت (مدافعان امنیت کشور در برابر ‌تروریست‌ها و مهاجمان و ‌اشغالگران) قرار داده و اتفاقا بر خلاف کمیّت اندک خود، سر و صدای فراوانی دارند و با استفاده از شبکه رسانه‌ای وابسته به دلارهای رژیم‌های مرتجعی مانند عربستان، پرشمار جلوه داده می‌شوند. در حقیقت با عملیات «اکثریت‌ربایی» و «جمهوریت‌ربایی»، توسط اقلیتی آلوده و فاسد در هر دو کشور لبنان و عراق رو‌به‌رو هستیم؛ در عراق، بقایای حزب بعث و مافیای داعش و طیف شیعه انگلیسی. و در لبنان، عناصر خائن و مفسدی مانند سمیر جعجع و ولید جنبلاط که سوابق مزدوری برای صهیونیست‌ها و عربستان و همچنین فعالیت‌های ‌تروریستی داشته‌اند. یک واقعیت غیرقابل انکار، این است که نیروهای مقاومت در هر دو کشور‌(حزب‌الله، حشد‌الشعبی، عصائب اهل الحق، حزب الدعوه و...)، بیشترین جان‌فشانی را در صیانت از امنیت و آرامش کشور خود در برابر تهاجم اسرائیل و آمریکا و ‌تروریست‌ها داشته اما از کمترین سهم در مدیریت دولت و مجلس برخوردار بوده‌اند؛ بنابراین کارکرد نظام سیاسی مستقر، ارتباطی با عملکرد نیروهای مقاومت ندارد. بلکه اگر بنای بر اعتراض باشد، آنها از همه معترض‌تر و گلایه‌مند‌تر هستند. اما با این وجود، همواره مصلحت امنیت و مجال ندادن به دشمنان برای ایجاد بی‌ثباتی را بر اعتراض اجتماعی و سیاسی ‌ترجیح داده‌اند... (در واقع آنچه)چه در عراق و لبنان شاهدیم، پس‌لرزه‌های ناکامی ‌مربع جنگ‌افروزان و جنایتکاران در منطقه است؛ «مربع آمریکا، انگلیس، اسرائیل و عربستان».... (که)اگر پادزهر اصلی فتنه سال 88 در ایران، ارتقای بصیرت عمومی و جمع کردن بساط فتنه‌گران توسط خود مردم بود، در عراق و لبنان نیز همین پادزهر در برابر تحرکات مسموم عناصر وابسته به دشمنان ملت‌های منطقه می‌تواند موثر واقع شود. ملت‌های درگیر ناآرامی ‌و آشوب تحمیلی، همان قدر باید سلفی‌ها و اسلام آمریکایی را بشناسند که شیعه انگلیسی را، و همان قدر که شبه‌روشنفکران مدعی آزادی را که اتفاقا زمامشان دست این یا آن سفارتخانه آمریکایی و انگلیسی و سعودی است. نهراسیدن و مرعوب فضاسازی‌های فریبنده نشدن، صبوری و روشنگری پیشه کردن، مرز مردم با نفوذی‌ها و خرابکاری‌های سازمان یافته را جدا کردن، به مطالبات مردم رسیدگی کردن و با قاطعیت با ‌ تروریسم امنیتی- سیاسی برخورد کردن، ضرورت‌های مواجهه با فتنه‌گری‌های جدید است. این، خود مردم هستند که باید بتوانند بساط فتنه‌انگیزی نیابتی را جمع کنند؛ مانند کاری که قیام الهی و عاشورایی 9 دی با فتنه سبز اموی کرد. در عین حال، صرفا نباید منفعلانه، درگیر نقشه دشمن بود. بهترین دفاع، حمله است. از جاسوسخانه‌هایی که در پوشش سفارت و کنسولگری و NGO، سرگرم شبکه‌سازی و فتنه‌انگیزی در منطقه هستند تا برخی اهداف مهم نظامی ‌و اقتصادی و نفتی وابسته به آنها باید آماج ضربات بازدارنده باشد. چاره و راهبرد هوشمندانه همان است که امام خمینی 2 فروردین 1368 فرمود «امروز بیشتر از هر زمانی کینه و دشمنی استکبار علیه اسلام ناب محمدی برملا شده است... غرب و شرق تا شما را از هویت اسلامی‌تان- به خیال خام خودشان- بیرون نبرند، آرام نخواهند نشست... همیشه با بصیرت و با چشمانی باز به دشمنان خیره شوید و آنان را آرام نگذارید که اگر آرام گذارید، لحظه‌ای آرامتان نمی‌گذارند». (جلد 21- صفحه 329) @Mchr_ir