🔴 درس‌هايي که بايد از علامه مصباح آموخت 🔸قسمت دوم: «زهد و دنياگريزي» 🔸 حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر احمدحسين شريفي، عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) 🔸حتي مخالفان فکري آيت‌الله مصباح هم قبول دارند که ايشان اهل دنيا و زخارف دنيوي نبود؛ سرسوزني آلودگي دنيوي نداشت؛ دنيا و ما فيها کوچکتر از آن بود که روح بلند و همت عالي ايشان را به خود مشغول کند. 🔸اهل کبکبه و دبدبه‌هاي متعارف و مرسوم در ميان بزرگان يا بيوت و اطرافيان آنها، نبود. بسيار ساده و بي‌تکلف رفت و آمد مي‌کرد؛ با عامه مردم و کارمندان عادي همان برخورد صميمانه‌اي را داشت که با نزديک‌ترين دوستانشان داشتند. 🔸کرارا شاهد بوديم که در مجالس ختمي که براي بزرگان در مسجد اعظم قم يا حرم حضرت معصومه(س) برگزار مي‌شد، آيت‌الله مصباح تلاش مي‌کرد از دربي وارد مسجد شود که عامه مردم وارد مي‌شوند و زيرکانه سعي مي‌کرد در جايگاهي که براي بزرگان در نظر گرفته شده است، ننشيند. در جلسات مجلس خبرگان يا در ديدارهای جمعی با رهبر معظم انقلاب، همواره در گوشه‌اي که حتي الامکان در معرض دوربين‌ها نباشد، مي‌نشست. 🔰 @iki_ac_ir 🔰 https://iki.ac.ir