شدیدترین یتیمی ... نسخه شناس خبیر و محقّق برجسته مرحوم سیّد عبد العزیز طباطبائی یزدی (ره) هفتم بهمن ۱۳۷۴ عالم تحقیق را عزادار فقدان خود نمود [ ۱۳۰۸ ـ ۱۳۷۴ ه. ش ] . - رحمة الله علیه رحمة واسعة - خاطره ی آموزنده و بسیار تأثیر گذار زیر از قلم نجل برومندشان جناب حجة الاسلام سید علی طباطبائی - وفقه الله - نقل می شود . [ من در همان سالِ اوّل بعد از رحلت پدر ، از فقدان او بسیار غمزده بودم ؛ چون من با ایشان در همان طبقه بالا زندگی می‌کردم و صبح و شب با ایشان حشر و نشر داشتم . در این تألّم بودم که شب ، خواب بسیار کوتاهی دیدم . ایشان آمدند و به من فقط یک جمله آدرس بِحار دادند و رفتند و هیچ چیز دیگر نگفتند . من از خواب که بیدار شدم ، به اطاق ایشان رفتم . بحار همانجا در قفسه‌های اطاق او بود . به آن آدرس که مراجعه کردم دیدم این روایت را : “أشَدُّ مِن يُتْمِ اليَتيمِ الّذي انقَطَعَ عَن أبيهِ ، يُتْمُ يَتيمٍ انقَطَعَ عَن إمامِهِ " . سخت تر از یتیم شدن فردی که پدرش را از دست داده ، یتیمی فردی ست که از امامش دورست... ]