کم بودن حاجیان واقعی ؛ بحار الأنوار عن عبدِ الرّحمانِ بنِ كثيرٍ :حَجَجْتُ مَع أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام ، فلَمّا صِرْنا في بَعضِ الطَّريقِ صَعِدَ على جَبَلٍ فأشْرَفَ فنَظَرَ إلى النّاسِ ، فقالَ : ما أكْثَرَ الضَّجيجَ و أقَلَّ الحَجيجَ ! [بحار الأنوار : 27/181/30 .] بحار الأنوار ـ به نقل از عبد الرحمن بن كثير ـ : با امام صادق عليه السلام به حجّ رفتم. هنگام عبور از راهى، آن حضرت بر فراز كوهى رفت و از آن بالا به مردم نگريست و فرمود: چه بسيار است هياهو و چه اندكند حاجيان! مرواریدی از کتاب نامه ها برنامه ها از عارف کبیر، آیت الله حسن زاده آملی : (( فرمایش امام صادق علیه السلام را به خاطر بیاورید که فرمود: ما اکثر الضجیج و العجیج و اقل الحجیج ضجیج کسى است که به تلبیه گفتن ناله و زارى کند. و عجیج آن که به تلبیه گفتن بانگ و فریاد بر آورد. امام فرمود: ناله و زارى کننده و بانگ و فریاد برآرنده تلبیه چه بسیارند و حاجى چه کم ؟! (ابا محمد) از امام صادق علیه السلام مى پرسد: فضل ما بر مخالف ما چیست که سوگند به خدا، مرد را (مخالف را) مى بینم دل آسوده تر و مال دارتر و خوش زندگى تر و نیکو حال تر و به بهشت آزمندتر است ؟ امام علیه السلام در پاسخ خاموشى گزید تا به سرزمین ارطح رسیدیم ، مردم را دیدم که ناله و زارى شان به سوى خدا بلند است ، امام به من فرمود: اى ابا محمد! آیا مى شنوى ، آنچه را من مى شنوم ؟ گفتم : ضجه مردم را به سوى خداوند مى شنوم . امام فرمود: ناله و زارى کننده و بانگ و فریاد بر آورنده به تلبیه چه بسیارند و حاج چه کم : سوگند به آن کسى که محمد صلى الله علیه وآله را به پیغمبرى برانگیخت و روح او را به سوى بهشت شتافتن فرمود: خداوند نمى پذیرد مگر فقط از تو و از یاران تو. پس گفت : امام علیه السلام دست به رویم مالید، و نگاه کردم ؛ دیدم بیشتر مردم خوک و درازگوش و بوزینه اند، مگر مردى پس از مردى. ))