علمای اهل سنّت برای این که از زیر ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) شانه خالی کنند، وقتی دیدند به جهت تواتر حدیث غدیر، راهی برای انکار اصل واقعه ندارند، به توجیه حدیث روی آوردند. یکی از توجیهات رایج آنها که حتماً شما هم بارها شنیده اید، این است که می گویند: منظور از مولا در مَن کنتُ مولاه فعلیٌّ مولاه، ناصر یا مُحِبّ است نه ولیّ و سرپرست و امام! آری در کتب لغت همچون نهایه ابن اثیر، این دو معنا برای این واژه ذکر شده، امّا . . . امّا تا به حال به این نکته دقت کرده اید که اصلاً نمی توان حدیث را با این دو معنا ترجمه کرد! ۱- هر کس من یاری کننده ی او هستم، علی یاری کننده ی اوست ۲- هر کس من دوستدار او هستم، علی دوستدار اوست در حالی که باید برعکس بفرمایند: ۱- هر کس علی را یاری کند، مرا یاری کرده است ۲- هر کس علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است ولی چه کنیم یا به تعبیر بهتر: چه کنند! که در کتب لغت، برای واژه ی مولا، معانی منصور و محبوب، ذکر نشده است! احمد وافی