🔺آدم آورد در این دیر خراب آبادم! 🔅#عزالدین_حارثی (پدر شیخ بهایی) که در زمان شاه طهماسب شیخ الاسلام هرات بود، از شاه دلزده شده بود و قصد داشت با عنوان سفر حج از ایران خارج شود. شاه صفوی خروج او را مجاز، امام خروج پسرش شیخ بهایی را اجازه نداد. ایشان چندی در کنار خانه خدا مقیم شد و پس از مدتی در بحرین مسقر شد. بحرین منطقه فقیر نشین بود و سکونت در آنجا را به رضایت الهی نزدیک می دید. 💢او از بحرین نامه ای به پسرش نوشت و سکونت در ایران را ملامت کرد. این نامه در روح #شیخ_بهایی اثر کرد و ایشان همه مناصب دولتی و حکومتی را رها کرد و سی سال در لباس دراویش به جهانگردی پرداخت. ایشان در کتاب کشکول در این باره می نویسد: 🌱«اگر پدرم، مرا از بلاد عرب به عجم نیاورده بود و با سلاطین مجالست نداشتم، از متقی ترین، عابدترین، و زاهدترین مردم بودم، ولی پدرم مرا از آن شهرها خارج و در این دیار ساکن گردانید. من هم با مردم دنیا مجالست کردم و اخلاق پست آنها را گرفتم، و صفات زشتشان را پذیرفتم و از آمیزش با مردم جز سر و صدا و نزاع و جدال چیزی نصیبم نشد. سرانجام چنین شد که هر نادانی با من معارضه کند و هر گمنامی به جسارت نسبت به من پردازد.». ▫️من ملک بودم و فردوس برین جایم بود ▫️آدم آورد در این دیر خراب آبادم 📚کتاب كشكول شيخ بهائي، صفحه 126.