در باب ضعف و هیچی نبودن انسان بودن عرض کنم خدمتان پدر بزرگ ما ۸۲ سالش هست و چهار دفعه سکته کرده که پریروز سکته ۵ رو زد الان به گونه ایی شده که بنده که نووه بزرگشون هسم رو به یاد نمیارن ولی هر موقع آب میخورن اباعبدالله علیه السلام رو یاد میکنن انسان چقدر حقیر و ضعیف هست که همین پدر بزرگ ما قبل از انقلاب از بوکسور های خوب تهران و شمیرانات بود که بارها مرحوم طیب خواسته بود ایشون رو پیش خودش نگه داره ولی نرفته حتی مادر بزرگ ما عکس های جوانی ایشون رو نشونمون داد که زمانی که قبل از انقلاب مرحوم محمد علی کلی به ایران آمده بود ایشان با وی عکس گرفتن و امروز گوشه خونه به طرز فجیعی به فراموشی سپرده شدند تا جایی که امروز به دیدارشون رفتیم چندین بار پرسیدن امروز چند شنبه هست یا هوا چطور است یا ساعت چنده؟ به راستی که انسان چیست؟ معیار چیست؟ این چه انسانی هست که انقدر ضعیف هست که کارش به جایی میرسد که برای اجابت مزاج احتیاج به کسی دارد....ولا حول ولا قوه الا بالله