🔺علما؛ احیاگران پیاده روی 🌀زیارت پیاده (ع) در عصر شیخ مرتضی انصاری (1214- 1298ق) رواج داشته، اما بعد از ایشان، طوری تبلیغ شد که این نوع زیارت، زیارت فقرا و نیازمندان است و آن را عار و ننگ می دانستند به طوری اگر کسی می خواست پیاده به زیارت برود، مخفیانه می رفت. 🔹بعد از این دوره فترت، آیت الله میرزا حسین اولین شخصی بود که یک گروه ۳۰ نفره از دوستان و شاگردانش در عید قربان این زیارت علنی کرد. ایشان برای بار و اثاثیه کاروان مرکب کرایه می کردند اما خودشان پیاده راه می رفتند و بدین سان مردم کم کم به این جمع ملحق شدند. 🔸ایشان نسبت به این زیارت اهتمام داشته و آخرین بار در سال 1319 هجری(یک سال قبل از ارتحال) با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین(ع) رفته است. 🍁مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانی كه از نزدیك شاهد تلاش استادش بوده، می نویسد: 🔺«و مما سنه في تلك الأعوام زيارة سيدالشهداء على الأقدام، فقد كان ذلك في عصر الشيخ الأنصاري في سنن الأخيار وأعظم الشعائر، لكن تُرك في الأخير»: 🔻 از جمله اموری که محدث نوری در آن آن را سالها ترویج کرد زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده بود. زیارتی که در دوران شیخ مرتضی انصاری از جمله سنت‌های بزرگان بود و لیکن به دست فراموشی سپرده شده بود. 📚(نقباء البشر في القرن الرابع عشر، آقا بزرگ طهرانی: ج ۲ ص ۵۴۷).