🔸 سروش مغالطات در مواجهه با آیت الله مصباح یزدی امیر خواص ( استاد موسسه امام خمینی قم) به نام خدا و با سلام و تحیت. سخنانی که آقای دکتر سروش درباره استاد علامه مصباح یزدی رضوان الله تعالی علیه بیان کرده بود را گوش دادم که جای تاسف بسیار داشت هم چنین نقد آن سخنان ناصواب را که توسط برادر و‌ همکار اندیشمندم جناب آقای دکتر شریفی بیان شده بود و نکات ارزشمندی را بیان کرده بودند گوش دادم و جای دارد بسی سپاس از ایشان داشته باشم. در اینجا بنده تنها به چند مغالطه ای که در سخنان آقای سروش رخ داده و از آن مغالطات در تبیین دیدگاههای نا صواب خود بهره برده است اشاره می کنم: ۱. ایشان مدعی است که آقای مصباح چنانچه یارانش نقل می کنند هیچگاه اهل سیاست نبود و به زندان نرفت. این دقیقا مغالطه نقل قول ناقص است. اگر آقای سروش به همه نقل قول ها در باره استاد علامه مراجعه می کرد و به گفتار کسانی که مبارزات استاد را تایید کرده اند و اسنادی که در این رابطه وجود دارد توجه می کرد هرگز نمی توانست چنین داوری غیر منصفانه ای بکند ثانیا مگر انقلابی بودن تنها نشانه اش به زندان رفتن است؟ اگر چنین باشد باید بسیاری از عالمان انقلابی را چون سابقه زندان نداشته اند اهل سیاست و مبارزه و ... ندانیم. ۲. ایشان مبارزه استاد مصباح با دکتر شریعتی را یک سرگرمی برای ایشان می دانست. این دقیقا مغالطه تفسیر نادرست است. آیا نقد اندیشه های نادرست شریعتی سرگرمی بوده است؟ پس خود شما نیز در این سخنرانی که به نقد شخصیت استاد مصباح پرداخته اید مشغول سرگرمی هستید و وقت مخاطبان را که برای تفسیر کتاب کیمیای سعادت غزالی جمع شده اند تلف کرده و در برابر آنها مسئول هستید. جالب است که در ادامه سخنش گویا نکته قبلی را فراموش کرده و از قول پوپر نقل می کند که باید اندیشه ها با هم به نبرد و جدال بپردازند، خوب آیا نقد استاد مصباح به اندیشه های دکتر شریعتی مگر چیزی جز نبرد اندیشه ها بوده است پس چرا به ناحق این جدال فکری را به سرگرمی متهم می کنید که این خود مغالطه دیگری به نام توهین و استهزاء است. ۳. ایشان از یک سو مدعی دوستی ۴۰ ساله آقای دکتر احمدی با استاد مصباح می شود و از سوی دیگر می گوید آقای دکتر احمدی که در بحث دفتر همکاری حوزه و دانشگاه رابط تهران با قم بود بعد از یک جلسه صحبت با آقای مصباح انصراف داد و گفت من دیگر نمی توانم رابط باشم چون بعد از یک ساعت صحبت با ایشان در ساعت دوم باید دعوا کنیم. اولا این جا هم یک مغالطه دروغ رخ داده است زیرا صدر و ذیل این دو نقل قول با هم سازگار نیست زیرا چگونه دو نفر با هم می توانند چهل سال دوست باشند اما دو ساعت نتوانند با هم گفتگو کنند؟ دو انسان عادی به چنین دوستی ادامه نمی دهند چه رسد با دو عالم. ثانیا دکتر احمدی تا اواخر عمرشان با موسسه امام خمینی ارتباط داشت و به خود بنده هم می گفت اگر برای گروه کلام و فلسفه دین درس دارید برای بنده درس بگذارید که برای تدریس بیایم . ۴. ایشان می گوید آقای مصباح در صدر چند روحانی مدرسه در راه حق را پیش از انقلاب برای مبارزه با مسبحیت راه انداخته بود. و در ادامه می گوید آقای مصباح تا آقای (امام )خمینی زنده بود جایگاهی نداشت. اولا مدرسه درست نیست و موسسه در راه حق درست است. ثانیا آقای مصباح بنیان گذار آن موسسه نبوده است. ثالثا فعالیت موسسه در راه حق منحصر در مبارزه با تبشیر مسیحی نبوده است. رابعا بر طبق اسناد غیر قابل انکار خود حضرت امام رضوان الله علیه هزینه بخش آموزش موسسه در راه حق را نه تنها تا آخر عمر پذیرفت بلکه خواستار دو برابر شدن فعالیت آن شد. همه این سخنان ناشی از جهل آقای سروش و به تبع آن مبتلا شدن به مغالطه تحریف و دروغ گویی است. ۵. ایشان مدعی می شود که بواسطه خدمت آقای مصباح به دستگاه قدرت در عوض دانشگاه باقرالعلوم را برای ایشان درست کردند که تا کنون هم وجود دارد. این سخنان هم دچار آفت و مغالطه دروغ و توسل به جهل است چرا که بنیاد باقرالعلوم اولا دانشگاه نبود. ثانیا مزد دستگاه قدرت به ایشان نبود بلکه ساختمان دو طبقه ای برای دوره تحصیلات تکمیلی بود که یک شخص خیر در اختیار استاد علامه گذاشته بود و ثالثا در سال ۷۴ به فعالیتش پایان داد. ۶. ایشان مدعی می شود که بضاعت علمی استاد تنها فلسفه اسلامی بوده و مقداری هم تفسیر. این سخن نیز دقیقا مغالطه توسل به جهل است. توضیح آنکه اگر کسی عدم علم خود را دلیل بر اثبات یا نفی مدعایی قرار دهد دچار چنین مغالطه ای شده است که هم جنبه اثباتی دارد و هم جنبه سلبی مانند اینکه مدعی شود وجود جن خرافه است و جن وجود ندارد(جنبه سلبی) و در اثبات این مدعا بگوید چون من تا کنون کتابی در زمینه وجود جن ندیده ام اینجا جهل خود را دلیل نفی وجود جن قرار داده است... ادامه👇👇👇