بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران کز سنگ گریه خیزد روز وداع یاران زبان الکن و قلم عاجز است از توصیف درد هجران و غم مصیبت استاد عزیزم علامه ذوفنون حضرت آیة الله حسن حسن زاده آملی (رفع الله درجاته في علیین) استاد بی مثالی که بی هیچ اغراق و مبالغه ای لحظه لحظه تمام سالهایی که توفیق ملازمت و تلمذش را داشتم همه آکنده از درس توحید و معرفت النفس بود. چگونه می توان از استادی سخن گفت که اگر دوران طلائی بهره مندی و حضور در محضر نورانی و ملکوتی اش از صفحات عمر کم شود ، سنگینی حسرت و خسارت این محرومیت و حرمان بر همه عمر سایه می افکند. او در عین برخورداری از فضیلت های کم نظیر و بیشمار اخلاقی و معنوی، نمونه ای نادر از نسل عالمان و متفکرانی بشمار می آمد که جامعیت و برخورداری از تخصص های ویژه و مختلف، آنان را در زمره سرآمدان تاریخ علم و اندیشه قرار داده است... سید عباس حسینی قائم مقامی یکشنبه ۴/۷/۱۴۰۰ =۱۹ صفر ۱۴۴۳. 🌹🌹🌹