▫️ دکتر مطیعی در این جلسه به وجود واژگان متعدد دارای مفهوم اهانت در قرآن کریم اشاره کرده و جهت فهم دقیق این واژگان و تبیین چگونگی کاربست آنها در قرآن کریم و شناسایی نوع و میزان اهانت صورت گرفته و چرایی آن، پیشنهاد گونه شناسی (Typology) را مطرح کردند.
▫️ این استاد دانشگاه با اشاره به واژگان مختلفی مانند: أنب، بهل، ثلب، ذمم، سب، سخر، شتم، شنع، فحش، قذف، لعن، ندد، هجو، زري، شنأ، طعن، عور، عيب و موارد مختلف دیگر که با مفهوم اهانت در قرآن کریم به کار رفته است، به گونه شناسی این واژگان بر اساس معانی و کاربردهای معنایی ذکر شده در کتب فرهنگ لغت پرداخته و در نهایت با طبقه بندی این واژگان در سه گونه ساخت واژه بر پایه مفهوم «اهانت شدید»، ساخت واژه بر پایه مفهوم «اهانت معمولی» و ساخت واژه بر پایه مفهوم «اهانت خفیف» و نیز نوع دیگر طبقه بندی مبنی بر دستهبندی واژگان بر اساس كاربرد در زبان عربی و قرآن کریم و دستهبندی واژگان بر اساس نوع و جنس اهانت پرداختند.
▫️ در ادامه جلسه نیز دکتر محمد عترت دوست، استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی به نقد و بررسی ایده مطرح شده در جلسه کرسی ترویجی پرداخته و ضمن تشکر از توجه به موضوع ظاهراً ساده ولیکن عمیق و بنیادین مسئله اهانت و توهین در قرآن کریم، نکاتی را در نقد مباحث دکتر میثم مطیعی بیان کردند.
▫️ دکتر عترت دوست با اشاره به تفاوت دو روش «طبقه بندی» (Classification) و «گونه شناسی» (Typology)، ایده مطرح شده توسط دکتر مطیعی را گامی جدی در راستای فهم دقیق واژگان مشترک معنایی در قرآن کریم دانسته و بیان کردند که مسئله وجوه و نظائر در قرآن کریم، از ابتدای صدر اسلام یکی از دغدغههای مهم مفسران و قرآن پژوهان بوده و در عصر اخیر نیز زبان شناسان با ارائه روشهای تحقیق جدید تلاش کردهاند تا گامی در راستای فهم مرزهای معنایی و وجوه تمایز و تفاوت این واژگان بردارند. از جمله این اقدامات، مسئله گونه شناسی است که به خوبی در مباحث دکتر مطیعی میتوان اثرات و کارکردهای آن را جهت فهم مجموعه واژگان مشترک معنایی اهانت در قرآن کریم مشاهده نمود.
✅
@MeysamMotiee