📍 پاسخی به علی علیزاده؛ وفاق و موضع قالیباف را تحریف نکنید
📝 نواصولگرا نوشت:
🔹علیزاده که اخیرا به تمامی ساختارهای جمهوری اسلامی حمله می‌کند و یکسره مقامات کشور را متهم به اتهام‌های خیالی می‌نماید، اینبار سعی کرده تا با استفاده از برخی اخبار فیک به قالیباف حمله کند و با تحریف معنای وفاق، او را متهم سازد. او با ایجاد یک ارتباط خیالی بین مسئله‌ی عدم قرائت گزارش درباره انتصاب ظریف در صحن مجلس و سخنان قالیباف در همایش بنگاه‌سازی بانک‌ها، گفته است که وفاق یک بده‌بستان سیاسی برای خصوصی‌سازی حداکثری و نگه‌داشتن ظریف در قدرت است. جالب اینکه این لندن‌نشین، خود را در موضع حمایت از رهبری و مسئولین قوا را در مقابل ایشان قرار داده است.
🔸البته در این هفته بارها توضیح داده شده که عدم قرائت گزارش مذکور و تعطیلی صحن در روز سه‌شنبه به علت برگزاری کمیسیون تلفیق و تصمیم هیئت‌رئیسه بوده و حالا هم مشخص شده که قالیباف در رای خود، نسبت به فوریت لایحه دولت در این زمینه، اتفاقا مخالف بوده است. همچنین مشخص شده همانطور که قالیباف در روز یکشنبه گفته بود آن قانون نیاز به اصلاح دارد، رهبری نیز موافق حذف بخش «تابعیت قهری» از قانون هستند. پس این مواضع قالیباف اصولی است و هیچ بده‌بستانی در موضوع آقای ظریف وجود ندارد و آنچه باید اجرا شود، قانون است. قرائت گزارش مذکور نیز بعد از اصلاح لازم حتما انجام خواهد گرفت.
🔹اما موضع قالیباف درباره خصوصی‌سازی، همان چیزی است که در برنامه هفتم آمده و اتفاقا مورد تایید کلی و در چارچوب سیاست‌های کلی ابلاغی اصل 44 رهبر معظم انقلاب است. خصوصی‌سازی به سبک حسن روحانی که با جمله معروف «بده بره» شناخته می‌شود، هیچ زمان مورد نظر قالیباف نبوده. اما او باتوجه به تجربه‌ی شهرداری تهران معتقد است که متصدی‌گری حداکثری دولت در امور مختلف حتما اشتباه است. همچنین دولت باید در بسیاری از امور، خدمات را خریداری کند نه اینکه خود همیشه تولید خدمات کند. این روش هم کارآمدتر و هم کم‌هزینه‌تر است. در آن همایش مورد اشاره‌ی علیزاده نیز، قالیباف مسئله‌ی اصلی را نه بنگاه‌داری بانک که بنگاه‌سازی آنها معرفی می‌کند که به معنای سرمایه‌گذاری بانک در امور زیربنایی و بعد از راه‌اندازی، خروج از آن برای اداره و بنگاه‌داری است.
🔸البته موضوع خصوصی‌سازی، دارای ابعاد مختلفی است که چندده صفحه متن نیاز دارد. اما باید به علیزاده یادآوری کرد که موضع قالیباف در حوزه سیاستگذاری اجتماعی و اقتصادی در ایام انتخابات ریاست جمهوری در چارچوب «چپ میانه» یعنی حمایت از اقشار مختلف اجتماعی و هزینه کردن دولت برای رفاه عمومی می‌گنجد. شاید بهتر باشد علیزاده برای حفظ وجه خود، به همین قواعد حمایت از سیاست‌های چپ پایبند باشد. همچنین برای بازی سیاسی خود و برخی مسائل پشت پرده که شاید جنبه مالی داشته باشد، داستان‌سرایی افسانه‌ای درباره وفاق و معنای آن نکند. وفاق مبتنی بر سیاست‌های کلی رهبری و برنامه هفتم برای نفع مردم است و نه هیچ چیز دیگری. به ویژه آنکه این دوستمان به جای نسخه‌نویسی از لندن باید رزومه قالیباف در مولدسازی را ببیند که نتیجه آن، به‌روزرکردن ناجا و ساختن تهران جدید است. چطور کسی که تجربه مدیریتی یک روزه هم ندارد و جز خواندن کتاب‌های مارکس و اعوان و انصارش، چیزی در چنته ندارد، چنین سخنانی را می‌بافد؟