آن روزی که مردم آن سرنوشت محتوم را از عمل خودشان پیدا می کنند و دچار نکبت و بدبختی می شوند، قرآن آن روز را روز نحس می داند. آن روز، دیگر نه چهارشنبه است نه پنجشنبه، نه جمعه، نه شنبه ... و نه اول نه دوم نه سیزده ... هر روزی که مردمی به کیفر اعمال خودشان گرفتار شدند و در عقوبت اعمال خودشان دست و پا زدند، بدانند در روز نحسی گرفتارند. خود قرآن توضیح میدهد: قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلی أنْ یبْعَثَ عَلَیکمْ  عَذاباً مِنْ فَوْقِکمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ ارْجُلِکمْ أوْ یلْبِسَکمْ شِیعاً آن عذاب الهی که میبینید، مظهر اعلایش اسرائیل است، چرا؟ اعمال خودمان. ما که قرنها جز در راه جدایی و دشمنی و تحریک اعصاب علیه یکدیگر قدم برنداشته ایم طبیعی است که دشمن مسلط شود. 📚 پانزده گفتار ص۱۴۸ 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm