『شھید محـمدحسین محمدخآنے』
خطبه ۴۴ نهج البلاغه فقط ترجمه ش رو بخونین کافیه داستانش این بوده: هنگامى كه اسيرانی را به كوفه مى آ
جالب بود، نه؟ عاقبت به خیریش رو
بخاطر بی عقلیش از دست داد