بسم الله الرحمن الرحیم
غریب
بر درد دل مردم این شهر طبیب است
آن‌مرد که در خانه‌ی خود نیز غریب است
از او نشنیده‌ست و ندیده‌ست به‌جز صدق
دنیای پلیدی که فقط فکر فریب است
ای در پی معنای کرم آمده اینجا
هرخواسته‌ای قبل سوال تو مجیب است
کُشتی که گرفتند خودش را به زمین زد
از کودکی‌اش در پی شادی رقیب است
تنهاست، که در لشکر طوفان‌زده‌ی او
نه عابس و نه حُر و نه جُون و نه حبیب است
پاسخ شده بر آن همه لطف، این همه غربت!
والله! عجیب است، عجیب است، عجیب است!
یک‌عمر به او طعنه زده جای تشکر!
آن را که از این سفره‌ی هم‌واره، نصیب است
بر زخم دلش دیدن این صحنه نمک ریخت
بر منبر او قنفذ نامرد خطیب است
از زهر، جگرگوشه‌ی زهرا جگرش سوخت
این رسم زمانه‌ست؛ فراز است و نشیب است
حتی به دل قاتل خود نیز نظر داشت
از بس که رئوف است، کریم است، نجیب است
عمری‌ست که از غربت او داغ دل ما
بیتی‌ست که در ماه صفر نقش کتیبه‌ست؛
«یارب ز سر لطف رسان مرگ حسن را
کز آتش کوچه جگرش غرق لهیب است»
#مجتبی_خرسندی
#امام_حسن_مجتبی_علیه‌السلام
📝گروه ادبی یاقوت سرخ
@Yaqoote_sorkh
@Mojtaba_khorsandi