ور؛ قریب چهل هزار آزاده‌ی باارزش و رنجدیده و تربیت شده در دوران سختی. اما نکته نهایی که در این مقال موجز قابل یاد آوری است و جای شکر فراوان دارد آن است که اکثریت قریب به اتفاق آزادگان پس از بازگشت از اسارت بی آن که دچار رخوت و افسردگی و بی نشاطی ناشی از آن دوران سیاه زندان های بعثی گردند در سنگر آموزش و تحقیق و خدمت و تمسک به ارزش ها و فعالیت های دینی اجتماعی انقلابی و سیاسی و..جزء موفق ترین و سالم ترین افراد و اقشار بوده اند . یادی هم بکنم از خانواده های صبور ازادگان چه در ایام اسارت و چه پس از ان که عموما یار و همراه و رفیق و شفیق آزادگان بوده اند . گر چه همگی به حال معنوی خانواده شهدا عبطه می خوریم و برای رنج های ناشی از فراق عزیزانشان اجر بی پایان طلب می کنیم . در پایان سی و یکمین سالروز بازگشت آزادگان عزیز به مام میهن را به همه همسنگران صبور و مومنم تبریک می گویم یاد شهیدان و متوفیان ازاده و بویزه روح جاری در کالبد اسرا عزیز سفر کرده حاج سید علی اکبر ابوترابی ره را گرامی می دارم و از همه ملت ایران و مسوولان امر و بویژه رهبر نازنین بابت این همه محبت با تمام وجود سپاسگزاری می کنم .