بسم الله الرحمن الرحیم عباس همان طور که به نماز اول وقت مفید بود به ورزش هم بسیار علاقه مند بود . با دوستان خوبی که در مسجد داشت قرار می گذاشت و باهم فوتبال بازی می کردند و اصلا همین علاقه به ورزش بود که او را سرزنده و سرحال و شاداب نگه می‌داشت. منتظر نمی ماند که اتفاقی بیفتد و روحیه اش را عوض کند ، خودش دست به کار می شد . گاهی در خانه باهم کشتی می گرفتیم! گاهی هم در حیاط خانه فو تبال بازی می کردیم . بیشتر اوقات هم من می‌بردم ! او حرفه ای بازی می کرد اما من شوت می زدم و گل می شد . 🌱 روایتگر: برادر شهید 🌱 برگرفته از فصل اول کتاب لبخندی به رنگ شهادت کانون شهید عباس دانشگر شهرستان بابل