💎نكات مهدوی💎 ادامه ی مبحث🌀امام علی(علیه السلام) در خطبه 182 «نهج البلاغه» چه اوصافی را برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بر می شمرد؟ در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر آن مرد الهى مى فرمايد: (او به هنگامى كه اسلام غروب كند همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد)؛ «فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اِغْتَرَبَ(3) الْاِسْلَامُ، وَ ضَرَبَ بِعَسِيبِ(4)ذَنْبِهِ(5)، وَ أَلْصَقَ الْاَرْضَ بِجِرَانِهِ(6)». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف آن مرد الهى است، كه در دوران غيبت او، اسلام و مسلمين در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند. امام(عليه السلام) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: (او باقيمانده اى از حجّت هاى خداست و خليفه و جانشينى از جانشينان پيامبران اوست)؛ «بَقِيَّةٌ مِنْ بَقَايَا حُجَّتِهِ، خَلِيفَةٌ مِنْ خَلَائِفِ أَنْبِيَائِهِ». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز حضرت مهدي(عجل الله تعالى فرجه) نمى تواند داشته باشد به ويژه اينكه واژه هاى «بقيه» (بقية الله) و «حجّت» و «خليفه» در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است. ادامه ی مبحث در جلسه ی آینده... ◽️پی نوشت: (3). «اغترب» از ريشه «اغتراب» به معناى مهاجرت كردن يا پنهان شدن است. (4). «عسيب» استخوان انتهايى دم اسب يا شتر را گويند. (5). «ذنب» از ريشه «ذنب» بر وزن «ضرب» گرفته شده كه به معناى دنبال چيزى را گرفتن است و چون گناه آثار و تبعاتى دارد كه انسان را رها نمى كند، به آن ذنب بر وزن ضرب گفته شده و «ذَنَب»، بر وزن «هدف» كه در خطبه بالا آمده به معناى دم حيوان و دنباله هر چيزى است. (6). «جران» بخش پيشين گردن شتر را گويند و جمله «ضرب بجرانه» كنايه از جاگرفتن و جا خوش كردن است. #نكات_مهدوی #آموزش_مهدوی #امام_زمان @Montazeranezohour