☀شرح و تفسیر دعای عهد☀ ☀پنجشنبه ی هر هفته☀ ☀شماره ۳۱☀ ۳۳. 🔸«وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ»؛ 🔸 «و مرا از جمله کسانی قرار ده که در برابر او شهادت را در آغوش کشم! » شهادت منزلتی است بسیار بزرگ که معدودی از امت اسلام، به آن راه می‌یابند. تعدادی از این شهیدان در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه علیهم السلام به شهادت رسیده اند. روشن است که شهادت در کنار امام علیه السلام با دیگر صحنه‌ها تفاوتی آشکار دارد. بالاترین توفیق، درک فیض شهادت در رکاب حضرت ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است؛ چرا که در حضور آن حضرت همه انگاره‌ها رخت بر بسته و چشمه زلال حقیقت خود را آشکار می‌سازد. شهید در چنین صحنه ای با اطمینان و بلکه با یقین، بر گلبرگ شهادت بوسه می‌زند. از دیدگاه قرآن، شهیدان حیات حقیقی دارند: (بَلْ اَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ) . و به آنان نباید مرده گفت: (وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبیلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ) . رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «برتر از هر نیکی، نیکی دیگری هست تا آنجا که شخص در راه خدا کشته شود که بالاتر از آن نیکی نیست» . در زیارت امام حسین علیه السلام می‌خوانیم: «یالَیْتَنی کنْتُ مَعَکم فَاَفُوزَ فَوزاً عَظِیماً» ؛ «کاش من با شما بودم و در کنار شما به رستگاری بزرگ می‌رسیدم! » پس شهادت فیض بسیار بزرگی است، اما بزرگ تر از آن این که، این فیض در محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صورت پذیرد. #تفسیر_دعای_عهد @Montazeranezohour