ثانيا بايد گفت: غيبت امام زمان(عج الله تعالی) به اين معني نيست كه او در جهان ديگري غير از اين جهان زندگي مي كند و يا وجود جسماني او به وجود ناپيدايي مانند امواج «اثر» تبديل گرديده است. بلكه آن حضرت مانند ساير انسان ها از يك زندگي طبيعي، عيني و خارجي برخوردار است به طوري كه آن حضرت در ميان مردم و در دل جامعه رفت و آمد دارد و گفتار مردم را مي شنود و بر اجتماعات آن ها وارد مي شود و سلام مي كند. او مردم را مي بيند ولي اين مردمند كه نمي توانند جمال مبارك آن حضرت را ببينند. و يا مي بينند ولي نمي شناسند. به عبارتي ديگر هر چند امام زمان(عج الله تعالی) ظهور ندارند ولي حضور دارند. به يك معني اين مردمند كه از امام خويش غايبند.(درك در ساحل انديشه، اكبر اسد عليزاده، ص 207)