🌷نکته تفسیری صفحه ۱۶۵🌷 👈 محافظ ایمان: هیجان و اضطراب، به آخرین حد خود رسیده بود. بزرگ ترین ساحران مصـر، با غرور و تکبّر تمام به میدان رقابت با موسی آمده بودند و هر آنچه را که در توان داشتند، به میان آوردند و به عزّت فرعون سوگند خوردند که موسی را شکست خواهند داد؛ ولی در یک آن، تمام اسباب و وسایل جادوگری شان را عصای موسی که به ماری ترسناک تبدیل شده بود، بلعید و چیزی برایشان باقی نگذاشت. ساحران که سحر و جادو را به خوبی می شناختند یقین کردند که موسی از سنخ آنان نیست و از سوی نیرویی برتر از انسان ها حمایت می شود. به همین سبب، بی درنگ بر خاک افتادند و به خدای موسی ایمان آوردند و بر آستانش سجده کردند. فرعونِ کوردل که هیچ روزنه‏ ای برای تابش حقیقت در وجودش باقی نمانده بود و خود را مالکِ جسم و روح مردم می‏دانست، فریاد بر آورد که شما با اجازه‏ ی چه کسی به موسی ایمان آوردید؛ اصلاً شما و موسی از قبل با هم تبانی کرده اید که مرا رسوا کنید و خودتان حکومت مصر را به دست گیرید! برای همین، شما را به اشدّ مجازات محکوم می کنم و دست ها و پاهایتان را به طور مخالف(دست راست و پای چپ یا به عکس) قطع می کنم و دستور می دهم که با همین حال بر درختان خرما آویزانتان کنند تا جان دهید و آنگاه بفهمید كه عذاب و شکنجه‏ ی کدام یک از ما سخت تر است؛ من یا خدای موسی! آری، فرعون تمام خشم خود را به رخ ساحران کشید تا شاید آنان بترسند و از او عذرخواهی کنند و دیگر کسی جرأت نکند در مقابل او بایستد؛ ولی ایشان مانند افراد کوری که به تازگی بینایی شان را به دست آورده اند، آرام و مطمئن در برابر او ایستادند و گفتند: «تو خود می دانی که همه‏ ی تهمت هایت دروغ است و ما را فقط برای ایمان آوردن به نشانه های خدا مجازات می کنی.» آنگاه به درگاه خدا روی کردند و گفتند: «پروردگارا، وجود ما را از صبر و استقامت پر کن و جان ما را در حالی بگیر که تسلیم فرمان تو هستیم.» آن مردان بزرگ، در آن لحظه‏ ی حساس، از خدا «صبر» خواستند؛ زیرا می دانستند که گوهر ایمانشان، تنها با صبر و شکیبایی حفظ می شود، و اگر صبرشان تمام شود، شاید دست از ایمانشان بکشند. آری، صبر، مهم ترین عامل در حفظ ایمان افراد است؛ زیرا انسان تا زمانی بر سر ایمانش می ایستد که در برابر مشکلات تسلیم نشود، و اگر زمانی، سختی ها او را در‏ هم شکند، دیگر ایمانی برایش نخواهد ماند. شاید کسانی را در اطراف خود دیده باشیم یا حال و روزشان را شنیده باشیم که مشکلات و سختی های مالی یا بیماری و فوت عزیزانشان، باعث دست برداشتن آنان از مقدّسات و پشت کردن به دین شده است. باید بدانیم که همه ی این سختی ها، امتحان خداست که در پس آن، سعادت جاودان نهفته است. پیشوای پنجم ما شیعیان چه زیبا فرموده است: «بهشت را سختی ها پوشانده است؛ به همین سبب، هر کس در برابر مشکلات دنیا صبر کند، وارد بهشت می شود. و دوزخ را لذّت ها و شهوت رانی های حرام پوشانده است؛ به همین علّت، هر کس به خودش طعم لذّت و شهوت‏رانی حرام را بچشاند، وارد آتش خواهد شد.»