🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۲۷🌷 همنشین ابدی انسان: یکی از مهم‌ترین اصول در زندگی اجتماعی انسان، «اصل مالکیّت» است. بر اساس این اصل است که انسان ها، مالک دارایی های خویش شناخته می شوند و دیگران از تعرّض و دست درازی به آن ها منع می شوند. ما از هنگامی که خودمان را شناخته ایم، با این اصل آشنا شده ایم و چیزهایی را دارایی خود می شناسیم؛ ولی حقیقت این است که مالکیّت ما بر چیزهای گوناگون، مالکیّت حقیقی نیست؛ چراکه در پی برخی حوادث روزگار، از ما گرفته می شود. روزی خانه مان به سبب سیل و زلزله ویران می شود؛ روز دیگر پول و جواهرمان را گم می کنیم؛ زمانی سلامت مان با بیماری از دست می رود و حتّی بدنمان و اعضای ارزشمندش ـ که در مالکیّت خود بر آنها شکّی نداریم ـ در وقت مرگ از ما جدا می شود. آری، مالک حقیقی همه چیز، پروردگار جهان است و مالکیّت ما بر دارایی هایمان، مالکیّتی مجازی است که البتّه برای زندگی در عالم دنیا به شدّت به آن نیاز داریم و در صورت نبودن آن، از کوچک ترین حقوق اجتماعی محروم می شویم. خداوند در قرآن بارها به این حقیقت اشاره کرده است؛ تا آنجا که به انسان ها یادآوری می کند که مالک گوش و چشم آن ها نیز خود اوست . آیه ی مورد بحث امّا می¬فرماید که انسان مالکیّت یک چیز را به معنای حقیقی در اختیار دارد، و آن چیز، «عمل او» است. آری، ما انسان ها، مالک حقیقی کارهایمان هستیم و هیچ حادثه ای نمی تواند کارهایمان را از ما بگیرد؛ حتّی مرگ نیز قدرت جدا کردن اعمالمان را از ما ندارد و این دارایی تا ابد با ما خواهد بود؛ مانند مسافری که مدّتی در یک مسافرخانه اقامت داشته و امکاناتی در اختیارش قرار گرفته و در پایان سفر البته تنها وسایلی را با خود می برد که متعلق به اوست، و اجازه ندارد امکاناتی مانند میز و صندلی و... را نیز با خود ببرد؛ چرا که مالک آن ها نیست. امیر مؤمنان علی(ع) می فرماید: «هنگامی که یک نفر می‌میرد، مردم می گویند: چه چیزهایی به جا گذاشته؛ ولی فرشتگان می گویند: چه کارهایی پیش فرستاده است؟» ؛ زیرا فرشتگان می دانند که انسان، مالک چیزهایی است که با خود به قیامت می برد؛ نه چیزهایی که در دنیا داشته و اکنون برای او نیست. در روایتی پندآموز از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم که به یکی از اصحابش به نام «قیس» که از او درخواست نصیحتی کرده بود، فرمود: «ای قیس، تو هم نشینی داری که ناچار همراه تو دفن می شود؛ در حالی که زنده است، و تو با او دفن می شوی؛ در حالی که مرده ای. پس اگر گرامی باشد، تو را گرامی می دارد، و اگر پست باشد، تو را تسلیم عذاب می کند. او فقط با تو محشور می شود و تو نیز فقط با او محشور می شوی. تو فقط از آن بازخواست می شوی و تنها همراه او زنده خواهی شد؛ بنابراین آن را جز شایسته قرار مده؛ زیرا اگر شایسته باشد، جز با او انس نمی گیری، و اگر زشت باشد، جز از آن نمی ترسی. آن هم نشین، عمل توست. » #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313