قرآن ترجمه المیزان سوره 55 سوره مبارکه الرحمن صفحه 532 رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17) خداوندگار دو مشرق و خداوندگار دو مغرب است. (17) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (18) مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19) دو دريا[ى شور و شيرين] را که باهم برخورد دارند، روان ساخت. (19) بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ (20) ميان آن دو، حائلى است که [به يکديگر] تجاوز نمى کنند. (20) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (21) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22) از آن دو [دريا] مرواريد و مرجان بيرون مى آيد. (22) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (23) وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24) و از او است کشتى هاى بادبان برافراشته همچون کوه ها که در دريا روان اند. (24) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (25) كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) هر که بر روى زمين است، فانى شدنى است. (26) وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27) و ذات صاحب جلال و ارجمندى پروردگارت باقى مى ماند. (27) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (28) يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (29) هر که در آسمان ها و زمين است، از او درخواست [حاجت] مى کند، هر زمانى او در کارى است. (29) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (30) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ (31) اى جنّ و انس! به زودى به [حساب ]شما خواهيم پرداخت. (31) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (32) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ (33) اى جماعت جنّ و انس! اگر مى توانيد از اطراف آسمان ها و زمين نفوذ کنيد [و از مُلکِ من بگريزيد ]پس نفوذ کنيد; [ولى ]نمى توانيد نفوذ کنيد مگر با قدرتى [بزرگ که نداريد]. (33) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (34) يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ (35) [آن روز] زبانه اى از آتش سهمگين و دودى خفه کننده بر شما فرستاده مى شود که از خود دفاع نتوانيد کرد. (35) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (36) فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ (37) پس وقتى که آسمان بشکافد و گلى رنگ و چون روغن زيتون [روان] گردد. (37) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (38) فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ (39) پس در آن روز هيچ انس و جنّى از گناهش سؤال نمى شود. (39) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (40) 🕊👇 @Montazranmahdi_313