در فراق باران [دل‌نوشته یکی از همراهان فرهیخته کانال در ذیل مطلب حقیر با عنوان یادمان باشد که «مدل های جهانی سامانه های بارشی» هم دست او است] 🔸 چندیست ما را به انتظار نشاندی، پاییز گذشت و زمستان به نیمه نزدیک، نیامدی! چشم انتظاری سخت است دوری از تو سخت‌تر وقتی نمی‌آیی طراوتی هم نیست. دوری تو و نیامدنت دشت و صحراها را هم بی‌تاب کرده، وقتی نمی‌آیی گلی نیست پروانه هم نیست زنبور عسل‌ها غذایشان عوض می‌شود ساز پروازشان روی گل‌ها کوک نمی شود و صدایش به گوش نمی‌رسد. 🔸 به قول سعدی : چنان خشکسالی شد اندر در دمشق که یاران فراموش کردند عشق 🔸 ذکر «چه کنم چه کنم» از فراقت بالا گرفته؛ خیال می‌کنند با لوله کشی از دریا به خشکی، جای خالی تو را پر می‌کنند! تلاش می‌کنند از اعماق زمین جای خالی تو را پر کنند! 🔸 ما که بخیل نیستیم؛ بگذارید این کارها را بکنند ولی تو چیز دیگری هستی تو نازل شده از آسمانی تو مائده آسمانی هستی لطافت ویژه داری. 🔸 تاریخ گواهی می‌دهد که هرگاه آمدنت تاخیر داشته، چه نازنین انسان‌هایی در فراقت ناله‌ها زده‌اند و اشک پاکشان را با دعا برای آمدنت ممزوج کرده و از خدای تو آمدنت را درخواست کرده‌اند 🔸 بزرگان گفته اند و می‌گویند مانع آمدنت گناه ما آدم‌هاست. وقتی با هم نامهربان می‌شویم: وقتی سرِ بندگی به درگاه خالقِ هستی و خالق باران فرود نمی‌آوریم؛ وقتی بی‌رحم می‌شویم و به درگاه الهی عذر تقصیر نمی‌آوریم و اقرار به گناه نکرده و پشیمان نمی شویم، اذن نزولت صادر نمی‌شود. 🔸 کجایند مردان الهی، علمای ربانی که آبرو و اعتبار علمی و اجتهادی‌شان را در بیابان‌ها روی خاک‌های تشنه، در سجده التماس خرج می‌کردند و این گونه درخواست مردم را اجابت می‌کردند و خدای رحمان و رحیم هم به ضجه و استغاثه مردم و آنان توجه کرده و امر به نزول باران رحمتش را صادر می‌کرد؟ ✍ سعید عزیز‌محمدی یاعلی🌹 💎 @Moshfeghoun 💐