حکمت ۱۱۱ از سخنان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام وَ قَالَ ( عليه السلام ) : وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مَعَهُ مِنْ صِفِّينَ وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ : لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ .معني ذلك أن المحنة تغلظ عليه فتسرع المصائب إليه و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار و المصطفين الأخيار ، و هذا مثل قوله ( عليه السلام ) :  و درود خدا بر او فرمود: (پس از بازگشت از جنگ صفين، يكي از ياران دوست داشتني امام، سهل بن حنيف از دنيا رفت) اگر كوهي مرا دوست بدارد، درهم فرو مي ريزد. (يعني مصيبتها به سرعت به سراغ او آيد، كه اين سرنوشت در انتظار پرهيزكاران و برگزيدگان خداست، همانند آن در حكمت ۱۱۲ آمده است)