مسلمانان ظاهرى! گروه هاى زیادى از افراد را که ظاهراً در زمره مسلمانان و یا پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) هستند، مطرود دانسته و آنان را از صف مؤمنان و شیعیان خارج مى سازد: 1 ـ پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مى فرماید:(آن کس که با برادران مسلمانش تقلب و خیانت کند از ما نیست).(1) 2 ـ امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: (کسى که مال مؤمنى را به گناه بخورد، دوست من نیست) 3 ـ پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى فرماید:(بدانید کسى که مردم او را به خاطر اجتناب از شرش گرامى دارند از من نیست) 4 ـ امام فرمود:(کسى که به مردم ستم مى کند شیعه ما نیست) 5 ـ امام کاظم(علیه السلام) فرمود:(کسى که هر روز به حساب خویش نرسد از ما نیست) 6 ـ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: (کسى که صداى انسانى را بشنود که فریاد مى زند: اى مسلمانان به دادم برسید و کمکم کنید، کسى که این فریادرا بشنود و پاسخ نگوید، مسلمان نیست) 7 ـ امام باقر(علیه السلام)،به یکى از یارانش به نام «جابر»فرمود:(اى جابر! بدان که تو دوست مانخواهى بود،تا زمانى که اگرتمام اهل شهرتوجمع شوندو بگویند:توآدم بدى هستى غمگین نشوى!و اگرهمه بگویند:توآدم خوبى هستى خوشحال نشوى!بلکه خودرابرکتاب خدا قرآن عرضه دارى، و ضوابط خوبى وبدى را از آن بگیرى،وبعدببینى ازکدام گروهى) این احادیث،خط بطلان برپندارهاى کسانى که تنهابه اسم،قناعت مى کنند، وازعمل وارتباط مکتبى درمیان آنها خبرى نیست مى کشد، وبه وضوح،ثابت مى کند که در مکتب پیشوایان الهى آنچه اصل اساسى و زیر بنائى است، همان ایمان به مکتب و عمل به برنامه هاى آن است،وهمه چیز باید با این مقیاس سنجیده شود