از اشعار امیرالمومنین علی علیه‌السلام: انگار خودم و فرزندانم را در میدان کربلا می‌بینم محاسن ما با خون خضاب می‌شود همانطور که لباس‌های عروس خضاب می‌شود رحمت خدا بر قیام‌کننده ما... حسین من! او انتقام من و تو را خواهد گرفت، پس بر غم‌ها صبور باش... آنجاست که دیگر عذرخواهی برای ظالمان سودی ندارد کَأَنِّی بِنَفْسِی وَ أَعْقَابِهَا / وَ بِالْکَرْبَلَاءِ وَ مِحْرَابِهَا فَتُخْضَبُ مِنَّا اللِّحَی بِالدِّمَاءِ / خِضَابَ الْعَرُوسِ بِأَثْوَابِهَا ... سَقَی اللَّهُ قَائِمَنَا صَاحِبَ/ الْقِیَامَةِ وَ النَّاسُ فِی دَأْبِهَا هُوَ الْمُدْرِکُ الثَّأْرِ لِی یَا حُسَیْنُ/ بَلْ لَکَ فَاصْبِرْ لِأَتْعَابِهَا ... هُنَالِکَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ / قَوْلٌ بِعُذْرٍ وَ إِعْتَابِهَا ❤️