پر توقع شده ایم آنقدری که از دیگران توقع داریم همانی شوند که ما میخواهیم حواسمان نیست که خودمان هم متقابلاً باید همانی شویم که دیگران میخواهند و در اینصورت هیچکس برای خودش زندگی نخواهد کرد همه مان میشویم یک مشت ماشین که منتظرند دیگری استارتشان را بزند و به هر سمت که دلش خواست برانَد ما یادمان رفته "آدم" باشیم ...