💠🔹اين نامه اى است که از بنده خدا على اميرمؤمنان براى اهل کوفه، گروه ياران شرافتمند و بلندپايگان عرب نگاشته شده است: امام بعد (از حمد و ثناى الهى)، من شما را از جريان کار «عثمان» آگاه مى سازم، آن چنان که شنيدن آن همچون ديدنش باشد: مردم بر او عيب گرفتند وبر او طعنه زدند، من در اين ميان يکى از مهاجران بودم که براى جلب رضايت عثمان (از طريق رضايت مردم و تغيير روش هاى نادرستش) نهايت کوشش را به خرج دادم و کمتر او را سرزنش کردم (مبادا مردم تحريک به قتل او شوند) ولى طلحه و زبير (خشونت دربرابر او را به آخرين حد رساندند به گونه اى که) آسان ترين فشارى که بر او وارد مى کردند، مانند تند راندن شتر بود و نرم ترين «حُدى ها» (آوازى که شتر را به شتاب وا مى دارد و خسته مى کند)، سخت ترين آن بود و عايشه نيز خشمى ناگهانى داشت (که مردم را سخت بر ضد عثمان شوراند) و به دنبال آن گروهى به تنگ آمدند و بر ضد او شوريدند و او را کشتند (سپس) مردم بدون اکراه و اجبار بلکه با رغبت و اختيار با من بيعت کردند. ✍سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر دفتر مرجع عالیقدر آیت‌الله العظمی #مکارم_شیرازی 📙#نامه_1 بخش اول 🔶 @Nahj_Et