ادامه شرح حکمت1👇 💠🔹در اين گونه موارد معمولاً هرکدام از طرفين به سراغ افراد بانفوذ و باشخصيت مى روند تا از نفوذ و قدرت آن ها براى کوبيدن حريف استفاده کنند. در اين هنگام بايد اين افراد بلکه تمام افراد، خواه ضعيف باشند يا قوى نهايت مراقبت را به خرج دهند که در دام فتنه گران و غوغاسالاران نيفتند. مبادا دين و يا دنياى آن ها آسيب ببيند و همان گونه که در سند اين گفتار حکيمانه آمد در بعضى از روايات جمله «و لا وَبَر فَيُسْلَب» نيز به آن افزوده شده است يعنى شتر دو ساله پشمى هم ندارد که آن را بچينند و از آن استفاده کنند. نمونه اين فتنه ها در صدر اسلام و قرون نخستين فراوان بود که امامان اهل بيت (عليهم السلام) و يارانشان همواره از آن کناره گيرى مى کردند حتى قيام ابومسلم بر ضد بنى اميه گر چه در ظاهر براى کوبيدن باطلى بود ولى در باطن براى تبديل باطلى به باطل ديگر و حکومت بنى عباس به جاى بنى اميه بود. به همين دليل هنگامى که ابومسلم به وسيله نامه اى پيشنهاد حکومت و خلافت را به امام صادق (عليه السلام) داد امام (عليه السلام) آن را نپذيرفت زيرا مى دانست در پشت پرده اين قيام چه اشخاصى کمين کرده اند؛ به تعبير ديگر، امام (عليه السلام) مى دانست اين يک فتنه است که دو گروه باطل به جان هم افتاده اند و نبايد به هيچ کدام امتيازى داد ادامه دارد ✍سایت جامع نهج البلاغه و تفسیر دفتر مرجع عالیقدر آیت‌الله العظمی #مکارم_شیرازی 📙#حکمت_1 بخش دوم 🔶 @Nahj_Et