🌺🌺 🌿شرح و تفسير حکمت ۱۸۰ نهج البلاغه 🍃اَلطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ. ✨امام(عليه السلام) فرمود: طمع بردگى جاويدان است. 🌸شرح و تفسير 🔻بردگى جاويدان! امام(عليه السلام) در اين كلام نورانى به آثار زيان بار طمع اشاره كرده مى فرمايد: «طمع بردگى جاويدان است»; (اَلطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ). حقيقت طمع، علاقه شديد به امور مادى است كه در دست ديگران است و شخص طماع براى رسيدن به آن هر گونه خضوع و ذلت را مى پذيرد و به همين دليل همچون برده اى است در برابر كسى كه طمع از او دارد و طماع غالباً اين صفت رذيله را با خود حفظ مى كند از همين رو امام(عليه السلام) آن را نوعى بردگى ابدى شمرده است. افراد طمع كار انسان هاى ضعيف، زبون، دون همت و فاقد شخصيت اند و چون اعتماد به نفس ندارند سعى مى كنند از طريق وابستگى به ديگران به مقصود خود برسند. در مقابل اين صفت رذيله فضيلتى است كه از آن به عنوان «يأس عَمّا في أيدِى النّاسِ; قطع اميد از آنچه در دست ديگران است» تعبير شده و به بيان ديگر قناعت به آنچه خود دارد. در احاديث اسلامى به اين موضوع اشاره شده است. در مورد اصل طمع مرحوم كلينى بابى در جلد دوم كافى عنوان كرده و احاديث نابى در ذيل آن آورده است; از جمله از امام باقر(عليه السلام) نقل مى كند كه فرمود: چه بد انسانى است آن كس كه طمعى دارد كه وى را به هر سو مى كشاند و چه بد انسانى است كسى كه علاقه به چيزى دارد كه سبب ذلت او مى شود». در مورد قطع اميد از آنچه در دست مردم است امام على بن الحسين(عليهما السلام)مى فرمايد: تمام خوبى ها را در قطع اميد از آنچه در دست مردم است ديدم». حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم در جواب اين سؤال كه چه چيز ايمان را در قلب راسخ و ثابت مى دارد مى فرمايد: «الْوَرَعُ» (تقوا و پرهيزگارى) و در پاسخ اين پرسش كه چه چيز ايمان را از قلب انسان خارج مى كند مى فرمايد: «الطَّمَعُ». شخص طماع در واقع نه اعتمادى به خدا دارد و نه ايمان درستى به رزاقيت او به همين دليل دست نياز به سوى اين و آن دراز مى كند. از اين فراتر حديثى است كه از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)نقل شده و مى فرمايد: طمع علم و دانش را از دل هاى دانشمندان دور مى سازد». دليل آن اين است كه علم و دانش نياز به آزادی فكر و آزادمنشى دارد در حالى كه شخص طماع چون اسير خواسته هاى خويش است نمى تواند درست بينديشد و چه بسا براى رسيدن به مقصود خود كارهاى خلاف ارباب قدرت و مقام را توجيه كند و به بيان ديگر، طمع نوعى مستى و پریشانی فكر مى آورد و به طمّاع اجازه نمى دهد درست بينديشد. اين سخن را با حديثى از پيغمبر اكرم پايان مى دهيم: يكى از ياران آن حضرت به نام «ابو ايوب خالد بن زيد» خدمتش رسيده عرض كرد: اى رسول خدا! اندرزى به من ده; اندرزى كوتاه تا بتوانم آن را حفظ كنم (و به آن عمل نمايم) پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: پنج چيز را به تو سفارش مى كنم: از آنچه در دست مردم است مأيوس باش و صرف نظر كن كه اين همان بى نيازى حقيقى است و از طمع بپرهيز كه فقر و تنگدستى حاضر است و نمازى را كه مى خوانى آنچنان بخوان كه گويى آخرين نماز توست و مى خواهى با دنيا وداع كنى و از كارهايى كه ناچار مى شوى از آن عذرخواهى كنى بپرهيز و آنچه براى خود دوست دارى براى برادر مسلمانت نيز دوست بدار». ✨ 🌹 #کانال_نهج_البلاغه✨ @Nahjolbalaghe1