سلام استاد گرامی ، دختر 20 ساله هستم دو ماه است که نامزد کرده ام و نامزدم را واقعا دوست دارم. چون از هر نظر عالی است و در غیر این صورت او را قبول نمی کردم. تنها یک اشکال بزرگ دارد. من فکر میکردم برطرف میشود ولی نشد و آن نماز نخواندن او است. البته نماز را قبول دارد و از کسانی که واجباتشان را انجام میدهند طرفداری می کند ولی نمی دانم چرا خودش نماز نمی خواند و روزه هم نمیگیرد. مادر من بشدت مذهبی است. و معتقد است که پیامبر فرمود است با شخص بی نماز وصلت نکنید. اگر مادرم بفهمد مانع ازدواج ما میشود. من می توانم به او کمک کنم که نماز بخواند ولی او خیلی مغرور است. من نمیخواهم نامزدی ام را بهم بزنم ولی این مسئله من را رنج می دهد. راهنمایی بفرمایید. 🍃🌸پاسخ استادنیلچی زاده ⬇️ از فرمول طلایی پیروز شدن بر بدیهای فرد با خوبیهای او استقاده کنید. گفته اند که نماز را دوست دارد. بدون اینکه غرورش را بشکنید قانون 1+6 را استفاده بکنید. توسل ویژه به حضرت زهرا (س) داشته باشید و یادمان باشد انسانی که عشق به نماز دارد و نماز نمی خواند احیانا غرور و تنبلی اش مانع شده است. باید با خوبی هایش بر تنبلی و غرورش پیروز بشود. نکته ی پایانی اینکه ما حواس مان باشد که در مثلث طلایی ما رابطه ی خودمان را با هرکسی که می خواهیم تعریف بکنیم اول با خدا تعریف کنیم. با دوستان، همسر، اطرافیان و کسانی که به ما ظلم میکنند ما قبل از اینکه آنها را ببینیم خدایی را ببینیم که همه ی خوبی های عالم از او صادر میشود. اگر این خوبی ها را ببینیم بعد قدرت بخشیدن آنهایی که به ما ظلم کرده اند را پیدا میکنیم. قدرت محبت کردن به همدیگر را پیدا می کنیم و قدرت این را پیدا می کنیم بدون اینکه خودمان را به رخ دیگران بکشیم خوب باشیم ولی این خوبی ها مثل عطر یک گل همه جا را پُر کند بدون هیچ ادعایی. مادر و پدری در تربیت بچه شان موفق هستند که یادشان باشد که بچه شان امانت است. زن و شوهری در قبال هم موفق هستندکه یادشان باشد که همسرشان امانت خدا است در اختیار آنها و روزی باید پاسخگوی همه ی کارهای خودمان باشیم. چنین کسی در نهایت شخصیت هویتی خواهد بود.