👈فرصت بعدی این است که من بتوانم از بچه ی خودم بگذرم. یعنی بخشش قلبی که این مادر میگوید که من حس می کنم دیگر بچه ام را دوست ندارم. بواسطه ی اهل بیت مخصوصا سید الشهدا از کسانی که از چشم ما افتاده اند و چه بسا خوبی هایی دارند بگذریم. این فرمول این است: اگر فکر کنیم که امشب رویای صادقه ببینیم که امام حسین (ع) به ما میگویند که از این آدمی که خیلی دلخور هستیم و از او ناراحت شده ایم و از ما می خواهند که از این آدم بگذریم زیرا او امام حسین (ع) را دوست دارد. و شاید یک خدمت یا اشک خالصانه داشته باشد و حضرت آبروی خودشان را پیش ما گرو بگذارند که بخاطر من از او بگذر. آیا ما حاضریم روی امام را زمین بیندازیم؟ هرگز. پس بین دل خودم و این همه آزردگی یک واسطه بگذارم. آنها در بیداری چنین چیزی را از ما خواسته اند ما احتیاج نداریم که خواب ببینیم. خیلی از وقت ها ما فکر میکنیم که اگر کسی خواب نما بشود مشکلش حل شده است. قدیم که پشت مفاتیح های حرم می نوشتند که فلان روحانی خواب دیده است که امام رضا (ع) گفته که خانم ها با چادر نازک و با جوراب نازک به حرم نیایند. این اصلا نیاز به خواب ندارد. در همه ی رساله های عملیه ما نوشته اند. این اصلا نیاز ندارد که یک روحانی خواب بیند. همه ی کسانی که دل به دین سپرده اند این را می فهمند. این نیازی ندارد که من بصورت غصبی آنرا در کتاب بنویسم. وای به من که باید بیداری ام را تبدیل به خواب بکنم تا بیدار بشوم. اهل بیت از ما می خواهند که از اشتباهات همدیگر بگذریم تا خدا هم از اشتباهات ما بگذرد. و راه قانونی ارحم ترحم در زندگی ما ایجاد بشود. بگذر تا خداوند هم بگذرد. 👈انتشار مطلب بدون ذکر لینک و نام استاد اشکال شرعی دارد. @Nakhodabash_va_bakhodabash