🔹اهمیت و جدیت در سحرخیزی 🔸تقریباً می‌توانیم بگوییم شهیدی نداریم که نمازشب‌خوان نباشد. مسیر مقام کشف و شهودهای ناب و مسیر راز کربلا از سحرخیزی است. امام حسین علیه‌السلام شب تاسوعا را وقت گرفتند تا نمازشب و دعا و قرآن بخوانند. ما این‌طور نیستیم. برای همین باید این مراقبه را جدی کنیم. برای خودمان بنویسیم. شاید لازم باشد زیر بالشم آن را بنویسم. شاید لازم باشد کنار آینه محل خوابم بنویسم. برای سلامتی امام زمان هم صدقه بگذارید و از ایشان بخواهید جان‌تان را هوشیار کند. 🔸وقتی نیمه‌های شب از خواب بیدار می‌شوید، فرز و هوشیار به مناجات بپردازید. هر چقدر که برایتان امکان‌پذیر است. هر موقع بی‌وقت بیدار شدید یعنی خدا صدایتان کرده است. 🔸زنگ تلفن‌ها در شب و نصفه‌شب معمولاً خبر از اتفاق‌های بدی دارد. یا حال کسی خوب نیست، یا هول کرده است. اما تلفن‌های بی‌وقت خدا نشان یعنی خواسته شما را خصوصی دعوت کند. مثل این است که ناگهان بیایند و در گوش شما بگویند: «مقام معظم رهبری امروز بعدازظهر یک دیدار خصوصی دارند.» شما یک طوری از جایتان می‌پرید که وقتی می‌پرسند «هستید؟» بدون توجه به این که چیزی خورده‌اید یا نه، چی پوشیده‌اید آن روز، می‌گویید «هستم!» 🔸حافظ درباره دیدار خصوصی خدا در وقت سحر می‌گوید: دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند 🔸در وقت سحر اتفاق‌های عجیبی می‌افتد. هر انسانی چه نبی باشد چه صدیق، شهید یا صالح، یا حتی هر انسان معمولی‌ای اگر به جایی رسیده، قطعی بدانید درک سحر کرده. کسی که درک سحر کرده کارهای نشدنی به دست او شدنی می‌شود. هر موقع دیدید در زندگی‌تان قصه و غصه دارید، اُنس‌تان را با سحر بیشتر کنید. 👈انتشار مطلب بدون ذکر لینک و نام استاد اشکال شرعی دارد. @Nakhodabash_va_bakhodabash