(۳۰) سوره روم مكی است و شصت آيه دارد (۶۰)
[سوره الروم (۳۰): آيات ۱ تا ۱۹]
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الم (۱) غُلِبَتِ الرُّومُ (۲) فِي أَدْنَی الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ (۳) فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّـهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (۴) بِنَصْرِ اللَّـهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (۵) وَعْدَ اللَّـهِ لا يُخْلِفُ اللَّـهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (۶) يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ (۷) أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّـهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ لَكافِرُونَ (۸) أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوها أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللَّـهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (۹) ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّوای أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّـهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ (۱۰) اللَّـهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (۱۱) وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ (۱۲) وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ (۱۳) وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ (۱۴) فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ (۱۵) وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ فَأُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ (۱۶) فَسُبْحانَ اللَّـهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ (۱۷) وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ (۱۸) يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ (۱۹)
ترجمه آيات
به نام خداوند بخشنده مهربان
الم (۱).
روم شكست خورد (۲).
در نزديكترين زمين به سرزمين عرب، و هم ايشان بعد از شكست خوردن به زودی غلبه خواهند كرد (۳).
در چند سال بعد، آری زمام امور چه قبل از شكست خوردن روم و چه بعد از غلبه ايشان به دست خدا است، و آن وقت كه روميان غلبه كنند مؤمنين خوشحال شوند (۴).
خوشحال می‌شوند به اينكه خدا به وعده خود در باره روميان وفا كرد، آری او هر كه را بخواهد نصرت می‌دهد و او عزيز و رحيم است (۵).
بايد به وعده خدا دل بست چون خدا هرگز خلف وعده نمی‌كند و ليكن بيشتر مردم نمی‌دانند (۶).
آنها تنها ظاهری از زندگی دنيا می‌دانند و از آخرت غافلند (۷).
آيا در نفس خود نمی‌انديشند كه خدا آسمانها و زمين و آنچه بين آن دو است جز به حق نيافريده و جز برای مدتی معين خلق نكرده؟ ولی بسياری از مردم به مساله معاد و ديدار پروردگار خود كافرند (۸).
آيا در زمين سير نمی‌كنند ببينند عاقبت كفاری كه قبل از ايشان بودند چه شد با اينكه آنها از اينها نيرومندتر بودند و زمين را زير و رو كردند و آباد نمودند بيشتر از آن آباديها كه اينان كردند، اما همين كه رسولان خدا با معجزه‌ها به سويشان آمدند كفر ورزيدند و خدا نابودشان كرد و خدا به ايشان ظلم نكرد بلكه خودشان به خود ظلم كردند (۹).
و سرانجام كسانی كه بديها را به بدترين وجه مرتكب می‌شدند اين شد كه آيات خدا را تكذيب نموده و به آن استهزاء كنند (۱۰).
خدا است كه خلق را برای نخستين بار آفريد و سپس برای بار دوم نيز برمی‌گرداند و شما هم به سويش برمی‌گرديد (۱۱).
و روزی كه قيامت به پا شود مجرمين مايوس می‌گردند (۱۲).
و از شركاء كه درست كرده بودند هيچ يك شفيع آنان نگشته و خودشان به شركايشان كفر می‌ورزند (۱۳). و روزی كه قيامت به پا شود آن روز فرقه‌ها از يكديگر جدا می‌شوند (۱۴).
اما آنان كه ايمان آوردند و عمل صالح كردند در باغی و بهشتی شاد و خرمند (۱۵).
و اما آنهايی كه كفر ورزيده و آيات ما و روز ديدار آخرت را تكذيب كردند ايشان در عذاب احضار خواهند شد (۱۶).
پس منزه است خدا، هم در آخر روز و هم در حينی كه صبح می‌كنيد (۱۷).
و تنها او سزاوار ستايش در آسمانها و زمين است، هم در آخر شب و هم در حينی كه ظهر می‌كنيد (۱۸).
زنده را از مرده بيرون می‌كند و مرده را از زنده درمی‌آورد و زمين را بعد از مردنش زنده می‌كند و به همين نحو شما بيرون می‌شويد (۱۹).
بيان آيات [اشاره به مضامين و غرض سوره مباركه روم]
اين سوره با وعده‌ای از