🔰 کسی مثل عمار می‌خواست از همه‌ی اصحاب پیغمبر، [فقط] ده نفر، دوازده نفر در مسجد حاضر شدند بلند شوند از امیرالمؤمنین و از حقّ آن بزرگوار دفاع کنند. این‌همه اصحاب، این‌همه بزرگان، این‌‌همه تالیان قرآن، این‌همه مجاهدان بدر و حنین، نه اینکه همه‌شان عناد داشتند؛ نه، مطلب به آن وضوحی که حتّی خواص بتوانند آن را درست بفهمند، واضح نبود. کسی مثل عمّار می‌خواست، کسی مثل ابی‌ذر می‌خواست، کسی مثل زبیرِ اوّل کار می‌خواست؛ اینها بودند که پای منبر بلند شدند و از حقّ امیرالمؤمنین دفاع کردند؛ شرایط این‌جوری است؛ آن‌وقت در این شرایط، دختر پیغمبر می‌آید در مسجد و آن خطبه‌ی غرّاء را، آن بیان عجیب را، ارائه می‌کند و اداء می‌کند و حقایقی را بیان می‌کند. یا آن خطبه‌ای که ایشان خطاب به زنان مدینه در بستر بیماری بیان کرد. با همین نگاه معمولی عقلایی می‌شود اینها را فهمید، امّا این قدر باعظمت است که قابل اندازه‌گیری نیست؛ یعنی قابل مقایسه‌ی با هیچ فداکاری‌ دیگری نیست. مثل این است که مثلاً فرض بفرمایید بگویند کهکشانها طول و عرضشان چند متر است؟ بله عقلا قابل اندازه‌گیری است؛ متر و سانتیمترش را هم می‌شود معیّن کرد؛ امّا چه کسی می‌تواند؟ چه کسی می‌فهمد؟ چه کسی قادر است؟ ✔️ اینها جنبه‌ی الهی و معنوی و ملکوتی و عرشی نیست؛ جنبه‌ی فرشی دارد، امّا اینقدر باعظمت است که انسان‌های معمولی نمی‌توانند. 📚 بیانات رهبری در دیدار مداحان، ۱۳۹۵/۱۲/۲۹. 🌐 https://btid.org 📎 📎 📎 https://eitaa.com/Nashr_khoobiha2