قرآن ترجمه المیزان سوره 26 سوره مبارکه الشعراء صفحه 372 قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) گفت: من چه آگاهى دارم از کارهايى که آنان انجام مى داده اند؟ (112) إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) حساب آنان جز برعهده پروردگارم نيست اگر شما درک کنيد. (113) وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) و من اين مؤمنان را [از خود] دور نمى کنم. (114) إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115) من جز اخطارکننده اى روشنگر نيستم. (115) قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) گفتند: اى نوح! اگر [از دعوت خود] باز نايستى، حتماً از سنگسار شدگان خواهى بود. (116) قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) گفت: پروردگارا! همانا قوم من تکذيبم کردند. (117) فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) پس ميان من و آنان چنان که بايد داورى کن و مرا و هر کس از مؤمنان را که با من است [از شرّ آنان ]نجات بده. (118) فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) پس او و هر که را با او در آن کشتى پربار بود، نجات داديم. (119) ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) سپس آن باقى ماندگان را بعد از آن غرق کرديم. (120) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ ]وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (121) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (122) كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) قوم عاد رسولان را تکذيب کردند. (123) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آيا تقواپيشه نمى کنيد؟ (124) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (125) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (126) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (127) أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) آيا شما در هر جاى بلندى به بازيچه نشانه اى بنا مى کنيد؟ (128) وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) و کاخ هايى [محکم] برمى گيريد شايد جاويدان بمانيد؟! (129) وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) و چون با شدّت و صولت [براى کيفر] دست مى گشاييد، زورمدارانه دست مى گشاييد؟ (130) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (131) وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132) و از آن کس پروا داشته باشيد که به وسيله آنچه مى دانيد به شما مدد کرده است. (132) أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) به وسيله دام ها و فرزندانى به شما مدد کرده است. (133) وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) و به وسيله باغ هايى و چشمه سارهايى. (134) إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) همانا من بر شما از عذاب روزى بزرگ بيم دارم. (135) قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136) گفتند: تو موعظه بکنى يا نکنى براى ما يکسان است. (136) 🌸🌸🌸 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola