🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۳۸🌷 وارثان قرآن: خداوند در آیه‏ ی قبل، از نزول قرآن بر پیامبر و حقّانیّت و هماهنگی اش با کتاب‌های آسمانیِ گذشته سخن گفته و در این آیه توضیح داده که پس از پیامبر، علم و دانش قرآن را گروهی برگزیده از میان بندگانش به ارث برده اند. البتّه برگزیده شدن آن بندگان خاص و به ارث رسیدن دانش قرآن به ایشان، بی دلیل نبوده؛ بلکه از این رو بوده که بندگان خدا به سه گروه تقسیم می شوند: گروهی گنهکار که به خود ظلم می کنند؛ گروهی میانه رو و نیکوکار که ممکن است گاهی دچار لغزش و اشتباه شوند؛ و گروهی که در تمام کارهای خوب از همگان سبقت می گیرند و هیچ گاه به کارهای ناشایست دست نمی زنند. خداوند نیز این گروه پاک و معصوم را از میان مردم برگزید و پس از پیامبر، همه ی دانش قرآن را به آنان بخشید و ایشان را پیشوایان مردم معرّفی فرمود. آری، حضرت زهرا و امامان دوازده گانه ، وارثان حقیقی قرآن هستند که به لطف خدا از تمام معانی و رموز قرآن آگاهی دارند؛ امّا آگاهی مردمِ دیگر از معانی قرآن، اندک، و در بسیاری از موارد با خطا و اشتباه همراه است. از این رو همه‏ ی مسلمانان وظیفه دارند برای آشنایی با قرآن و برنامه های حیات‏ بخش آن، نزد آن پیشوایان معصوم روند و حقیقت را از چشمه‏ ی زلال دانش ایشان بنوشند. کسانی که بدون توجّه به مکتب اهل بیت و با مراجعه به کسانی که خدا علم و دانش آنان را تأیید نکرده، سراغ قرآن می روند، بی شک در بسیاری از موارد دچار اشتباه می شوند و مقصود حقیقی خدا را نمی فهمند؛ درست مانند دانش آموزی که بدون مراجعه‏ به معلّم دانا، سراغ کتاب درسی پرمحتوایی برود و با حدس و گمان، درس های سخت آن را تحلیل کند و در موارد مشکل، به دانش آموزانی مانند خودش مراجعه کند! در حدیثی از پیشوای ششم شیعیان می خوانیم: «در هر زمان، خدا کسی را از میان ما اهل بیت بر می انگیزد که از [دانش و رموزِ] کتاب خدا ـ از ابتدا تا انتهای آن ـ آگاه است.» در حدیث دیگری از امام باقر می خوانیم: «هیچ یک از مردم ادّعا نمی کند که تمامِ [دانشِ] قرآن را به همان صورت که نازل شده، نزد خود دارد مگر اینکه دروغگوست؛ چراکه هیچ کس آن را نزد خود جمع آوری و نگهداری نکرده مگر علی بن ‏ابیطالب و امامانی که پس از او هستند.» https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola