کتاب عارفانه زندگی و خاطرات شهید احمد علی نیری قسمت پنجاه ( ادامه قسمت قبل ) نمازصبح را در مسجد امین الدوله خواندیم.من دیدم که احمداقا بعد از نماز به محل بسیج رفت و مشغول استراحت شد. من بارها از خود ایشان شنیده بودم که خوابیدن در بین‌الطلوعین مکروه است. پس چرا احمداقا.... بعداز نماز مغرب از ایشان همین موضوع را سؤال کردم. گفت: من دیشب به خاطر برنامه‌های بسیج کم خوابیده بودم،ترسیدم به خاطر خستگی و کسالت، در طی روز دچار لغزش یا برخورد تند با دیگران شوم. برای همین استراحت کردم. کارها و اعمال عرفانی احمداقا برای همه‌ی شاگردان و دوستان درس عبرت بود. هرکس به فراخور وجود خود از خرمن ویژگی‌های ایشان بهره می برد و استفاده می کرد. ایشان هیچ گاه گِرد گناه نچرخید. یک بار در نامه ای نوشته بود:«مؤمن سنگینی معصیت را چون کوه اُحد بر روی شانه‌های خود حس می کند.» همیشه توصیه می کرد گناه را کوچک نشمارید و از انجام کارهای نیک نهراسید ادامه دارد ... با کسب اجازه از ناشر کتاب ( انتشارات شهید هادی ) امام و شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم شهیداحمدعلی_نیری🕊🌹 @Nasim_oboodiat ╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯