قرآن ترجمه المیزان سوره 28 سوره مبارکه القصص صفحه 392 ۞ وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (51) همانا ما اين سخن [آسمانى] را براى آنان پياپى و به هم پيوسته ساختيم، باشد که متذکّر شوند. (51) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ (52) [برخى] از آنان که پيش از اين (قرآن) کتابشان داديم، همانها به اين (قرآن) ايمان مى آورند. (52) وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53) و چون [قرآن] بر آنان خوانده شود مى گويند: به آن ايمان آورديم بى ترديد آن از سوى پروردگارمان حقّ است، همانا ما پيش از [نزول] آن تسليم بوديم. (53) أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (54) اينان به سبب صبرى که کردند، مزدشان دو بار به آنان داده مى شود و بدى را به خوبى دفع مى کنند و از آنچه به آنان عطا کرده ايم انفاق مى نمايند (54) وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ (55) و چون سخن لغو بشنوند از آن روى برمى گردانند و مى گويند: اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شما، سلام بر شما، ما خواستار [مصاحبت ]جهالت پيشگان نيستيم. (55) إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (56) همانا تو نمى توانى هر که را علاقه به [هدايت ]او دارى هدايت کنى [و به مقصد برسانى]، بلکه خدا هر که را بخواهد هدايت مى کند و او به پذيرندگانِ هدايت آگاه تر است. (56) وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ۚ أَوَلَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَىٰ إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (57) و گفتند: اگر با تو از هدايت [الهى] پيروى کنيم از سرزمين مان (مکّه) ربوده مى شويم. آيا [ما انواع نعمت ها را به آنان نداده ايم و] براى ايشان حَرَم امنى فراهم نکرده ايم که ثمرات هر چيز ـ که موهبتى از نزد ما است ـ به سوى آن گردآورى مى شود؟ [اين چيزى عيان است] ولى بيشتر آنان دانش ندارند. (57) وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ (58) و چه بسيار [مردم] قريه هايى را که در زندگى خود دچار غرور و طغيان شده بودند، هلاک کرديم و اينها مسکن هايشان است که پس از آنان [ويران مانده و ]جز اندکى مورد سکونت قرار نگرفته است و تنها ما وارث [آنان] هستيم. (58) وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۚ وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَىٰ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ (59) و پروردگارت چنان نبوده است که قريه ها را نابود کند تا آن که [قبلاً] در مرکز آنها رسولى برانگيزد که آيات ما را بر آنان بخواند و ما هرگز نابودکننده قريه ها نبوده ايم، مگر در حالى که اهل آنها ستمکار بوده اند. (59) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ☫ به نهضت سواد رسانه ای بپیوندید👇 https://eitaa.com/NhztSavadResani