فاطمه (سلام الله علیها) آن قدر با پدر خود صمیمی بود و روابط پدر و فرزندی عمیقی داشت که پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) به او لقب امّ ابیها داد؛ چون مانند مادری مهربان، پیامبر را دلداری می داد و دست نوازش بر سر پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) می کشید و او را می بوسید و مایه دلگرمی پیامبر(صلی الله علیه و آله) می شد. وقتی که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از انجام کارهای روزانه، به منزل بازمی گشت، فاطمه(سلام الله علیها) لباس وی را تمیز می کرد و در آسایش وی می کوشید و چنان با محبت و شیرین زبانی سخن می گفت که غم واندوه و خستگی رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) را از بین می برد و نشاط و سرور را جایگزین آن می نمود.