نورش چو ذات اقدس از آن ابتدا بود چون چلچراغی بین عرش کبریا بود دردانه ای مستور قبل از خلق هستی کانون و مقصود تمام انبیا بود با آنکه انوار زیادی بود آنجا چون تافته از هر تنیده او جدا بود دریای عشق و نور در او‌ موج میزد معجون خوبیِ تمام اولیا بود تا این که این نور گرامی شد زمینی نورش برای هرچه خوبی کهربا بود نوری مطهر بود در اصلاب شامخ او پاره‌ی جان و عزیز مصطفی بود از دامنی پاک و تباری نیک سیرت از مادری که اسوه زهد و حیا بود شد فاطمه نامش که توصیفی الهی است از آنکه از کل بدی ها او سوا بود در روزگاری بود این میلاد رحمت انسان سراسر آن زمان در قهقرا بود از این جهت کار پیمبر بود مشکل لبخندهایش بر پدر مشکل گشا بود تنها کسی که قدر بر تزویج او داشت مولا امیرالمؤمنینِ مرتضی بود حیدر اگر که جایگاه لافتی داشت زهرای اطهر مالک خیرالنسا بود بسیار خواندش مصطفی ام ابیها لبهای احمد با دو دستش آشنا بود در مصحف آخر نماد قدر و کوثر او ترجمان نور و رمزِ حرفِ ها بود در سوره‌ی احزاب در تفسیر تطهیر او مرکز منظومه‌ی آل عبا بود تا آنکه بعد از روزگاری مصطفی رفت او چون نگهبان حافظِ حصن ولا بود بعداز همان خفاش ها حرمت شکستند با قلبهایی که پر از کفر و ریا بود پس هجمه آوردند بر آن خانه ای که منزل‌ و ماوای همه اهل کسا بود با ظم بر دست خودآتش گرفتند بر درب آن خانه که چون عرش خدا بود آنان که بر انوار سقف از کفر بستند آنجا که ماوای تمام اشقیا بود همچون درخت دوزخی زقّوم ها داد یک میوه اش در سرزمین کربلا بود... #رضا_دین 🌴🕯🌴