دیپلماسی انقلابی سردار سلیمانی :
دیپلماسی انقلابی بخشی از ضرورت راهبردی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. نقش دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه‌ای به دلیل نشانه‌های بحران و کمربند شکننده از اهمیت ویژه‌ای در سیاست امنیتی ایران برخوردار بوده است. کاربرد دیپلماسی انقلابی از سوی کارگزارانی انجام می‌گیرد که درک دقیقی نسبت به محیط عملیاتی، بازیگران منطقه‌ای و اهداف راهبردی ایران داشته باشند. تبیین دیپلماسی انقلابی در نگرش و الگوی رفتار سردار سلیمانی، بخشی از ضرورت‌های راهبردی ایران در سال‌های دهه 1380 به بعد بوده است.
الگوی کنش تاکتیکی و دیپلماتیک حاج قاسم توانست اقتدار ایران در محیط منطقه‌ای را ارتقاء داده و شکل جدیدی از موازنة قدرت انقلابی را به وجود آورد. تبیین شاخص‌های دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه‌ای سردار سلیمانی از این جهت ضرورت دارد که شناخت آن، زمینه قدرت‌سازی ایران در آینده منطقه‌ای را به‌وجود می‌آورد. شاخص‌های دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه‌ای مبتنی بر قابلیت‌های کنش تاکتیکی، تحرک دیپلماتیک، آرایش عملیاتی و بهره‌گیری از سازوکارهای مقاومت بوده است.
پرسش اصلی به این موضوع اشاره دارد: «دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه‌ای سردار سلیمانی دارای چه ویژگیهایی بوده و منجر به چه نتایجی در محیط منطقه‌ای گردیده است؟» فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی انقلابی سردار سلیمانی مبتنی بر سازوکارهای ارتقاء قدرت راهبردی ایران همانند استکبارستیزی، صدور انقلاب و بهینه‌سازی قدرت نرم انقلاب اسلامی همانند حمایت از مظلومین و نیروهای مقاومت است». و سیاستهای سردار مبتنی بر اندیشه