🏴 سخنی پیرامون نماز / قسمت اول 🔸نماز، عمود خیمه‌ی دین(۱) و استوارترین رشته‌ی پیوند میان بنده و مولاست(۲)، مؤمن با نماز شناخته می‌شود(۳) محبوب‌ترین کارها نزد خدای منّان، نماز است و آن آخرین سفارش پیامبران است(۴)، بعد از شناخت خداوند، چیزی با فضیلت‌تر از نماز نیست(۵) 🔹نماز، شکر نعمت‌های بیکران الهی و توجّه به قدرت بی‌پایان اوست. نماز بهترین شیوه‌ی ارتباط با خالق یکتا و جلوه‌ای از بندگیِ انسان در پیشگاه اوست. پیشوایان دین به نمازِ اول وقت بسیار اهمیّت می‌دادند: 🔸حضرت علی(ع) در نامه‌ی خود به محمدبن‌ابی‌بکر می‌فرمایند: مراقب وقت نماز باش و آن را به هنگام بخوان ...(۶) و امام صادق(ع)، فضیلت نماز اوّل وقت بر نماز آخر وقت را همچون فضیلت آخرت بر دنیا ذکر فرمودند(۷) و امام رضا (ع) هم این‌گونه سفارش فرمود: هرگز نمازت را بدون علّت از اوّل وقت به تأخیر مینداز(۸) ✅ آنچه به جهاد، ارزش می‌دهد، آمیختگی آن با نماز است و عاشورا تلاقی عرفان و حماسه بود. در نهضت عاشورا، نماز جایگاه مهمّی دارد. در برخورد کاروان حسینی با سپاه حرّ در مسیر کوفه، وقت نماز که می‌رسد، نماز جماعت برگزار می‌شود و سپاه حر نیز به سیدالشهدا(ع) اقتدا می‌کند. پیش از شب عاشورا که سپاه عمربن‌سعد به طرف خیمه‌گاه امام(ع) می‌تازند، امام(ع)، برادرش عباس(ع) را می‌فرستد تا با آنان گفتگو کند و شبِ عاشورا را مهلت بخواهد تا به نماز و عبادت بپردازند. اصحاب امام حسین(ع)، همه‌ی شب را به نماز و استغفار و تضرع و دعا مشغول بودند. صبح عاشورا نیز، حسین بن علی علیهما السلام، پس از نماز جماعت صبح، نفرات خود را سازماندهی کردند. 📚 احادیثی که در ترجمه‌ی آن با شماره‌های ۱ تا ۸ مشخص گردیده، در جلد هفتم کتاب میزان‌الحکمه ذکر شده است.