❀ ﴾﷽﴿ ❀ 📓فراز اول از خطبه ی157نهج البلاغه 🌟حمد و ستايش، مخصوص خداوندى است که «حمد» را کليد ذکر و ياد خود قرار داده و آن را سبب فزونى فضل و رحمتش و دليل بر نعمت ها و عظمتش ساخته است. 💠بندگان خدا! روزگار بر بازماندگان، آن سان مى گذرد که بر پيشينيان گذشت. 💠 آن چه از زندگى دنيا گذشته است باز نمى گردد و آن چه در آن هستيم جاودان نمى ماند. 💠 آخرين کار اين جهان، همچون نخستين کار اوست. 💠 امورش شبيه به يکديگر و نشانه هايش روشن و آشکار است. 💠گويا ساعت (پايان زندگى) شما را با سرعت به پيش مى راند; همان گونه که ساربان، شتران سبکبار را. 💠 آن کس که به غير خويش پردازد واز خود غافل شود، در تاريکى ها سرگردان مى ماند و در مهلکه ها گرفتار مى شود. 💠شياطين او را در طغيانش به پيش مى رانند و اعمال بدش را در نظرش نيک جلوه مى دهند. 💠بهشت سرمنزل پيش تازان (در طاعت خدا) 💠و آتش دوزخ پايان کار کوتاهى کنندگان و تقصيرکاران است.    ‌🗓چهارشنبه ۱٠اسفند1401